абвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абві́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

удратава́ць

‘абвіць што-небудзь дротам’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. удрату́ю удрату́ем
2-я ас. удрату́еш удрату́еце
3-я ас. удрату́е удрату́юць
Прошлы час
м. удратава́ў удратава́лі
ж. удратава́ла
н. удратава́ла
Загадны лад
2-я ас. удрату́й удрату́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час удратава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абвіва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. абвіваць — абвіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паабвіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абвіць усё, многае. Хмель паабвіваў ганкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абві́ўка, ‑і, ДМ ‑віўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. абвіваць — абвіць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аві́ць, аўю, аўеш, аўе, аўём, аўяце; пр. авіў, авіла, авіло; зак.

Тое, што і абвіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пови́ть сов.

1. (спеленать) спаві́ць;

2. (обвить) абві́ць, абмата́ць, абкруці́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

okręcić

зак. абвіць, абкруціць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oplątać

зак. аблытаць, абвіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)