абве́сціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абве́шчу абве́сцім
2-я ас. абве́сціш абве́сціце
3-я ас. абве́сціць абве́сцяць
Прошлы час
м. абве́сціў абве́сцілі
ж. абве́сціла
н. абве́сціла
Загадны лад
2-я ас. абве́сці абве́сціце
Дзеепрыслоўе
прош. час абве́сціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абве́дзены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абвесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обвести́ сов.

1. (провести вокруг) абве́сці, мног. паабво́дзіць;

обвести́ вокру́г до́ма абве́сці вако́л до́ма;

обвести́ рису́нок ту́шью абве́сці рысу́нак ту́шшу;

обвести́ блю́дце золоты́м ободко́м абве́сці спо́дак залаты́м абадко́м;

2. (оградить) абгарадзі́ць, мног. паабгаро́джваць, агарадзі́ць; (канавой) абве́сці, мног. паабво́дзіць, абкапа́ць, мног. паабко́пваць;

3. (обмануть) прост. ашука́ць, абдуры́ць;

◊

обвести́ вокру́г па́льца абве́сці вако́л па́льца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абво́дзіць гл. абвесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абвясці́ гл. абвесці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абво́д, -у, М -дзе, м.

1. гл. абвесці.

2. Лінія ўмацаванняў вакол чаго-н. (спец.).

Унутраны а.

3. часцей мн. (абво́ды, -аў). Вонкавыя абрысы корпуса судна (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абчарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак.

Абвесці лініяй, рыскай што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замежава́ць

‘абмежаваць, абвесці мяжой каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. замяжу́ю замяжу́ем
2-я ас. замяжу́еш замяжу́еце
3-я ас. замяжу́е замяжу́юць
Прошлы час
м. замежава́ў замежава́лі
ж. замежава́ла
н. замежава́ла
Загадны лад
2-я ас. замяжу́й замяжу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час замежава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

дапы́тлівы, -ая, -ае.

1. Які імкнецца ўсё зразумець, пазнаць.

Гэта быў д. чалавек.

2. Праніклівы, здольны многае заўважыць, прадбачыць.

Д. розум.

Абвесці дапытлівым позіркам пакой.

|| наз. дапы́тлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвядзе́нне ср. обво́дка ж., обведе́ние; окаймле́ние; см. абве́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)