whet [wet] v.

1. вастры́ць (нож)

2. абвастра́ць (пачуццё);

whet one’s appetite выкліка́ць апеты́т

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

sharpen [ˈʃɑ:pən] v.

1. вастры́ць, тачы́ць; рабі́цца во́стрым

2. абвастра́ць, узмацня́ць;

sharpen one’s wits удаскана́льваць ро́зум; напру́жваць ува́гу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

escalate [ˈeskəleɪt] v.

1. пашыра́ць; пашыра́цца; абвастра́ць; абвастра́цца (пра ваенны канфлікт, насілле і да т.п.)

2. павыша́ць; павыша́цца (пра цэны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

peak​3 [pi:k] v.

1. дасяга́ць;

In 1950 Chicago’s population peaked at about 3.6 million. Насельніцтва Чыкага дасягнула 3,6 мільёна ў 1950 годзе.

2. дасягну́ць апаге́я (славы, улады і да т.п.); дасягну́ць по́ўнага ро́сквіту

3. абвастра́ць; акцэнтава́ць;

heighten and peak contradictions узмацня́ць і абвастра́ць супярэ́чнасці

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

изощря́ть несов. (утончать) выто́нчваць; (обострять) абвастра́ць; развіва́ць; (усовершенствовать) удаскана́льваць; (рафинировать) рафінава́ць;

изощря́ть слух развіва́ць слых;

изощря́ть ум удаскана́льваць ро́зум;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zaostrzać

незак.

1. завастраць;

2. перан. абвастраць; паглыбляць; узмацняць;

zaostrzać apetyt — павышаць апетыт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нака́ливать несов.

1. (сильно нагревать) напа́льваць; (нагревать) награва́ць;

2. перен. (делать напряжённым, неспокойным) распа́льваць; (обострять обстановку и т. п.) абвастра́ць; (разъярять) кого раз’ю́шваць, злава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zúspitzen

1.

vt

1) завастра́ць

2) перан. абвастра́ць, надава́ць вастрынр

2.

(sich) абвастра́цца

die Láge hat sich zú- gespitzt — стано́вішча абвастры́лася

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ferment

1. [fərˈment]

v.i.

1) брадзі́ць; фэрмэнтава́ць

2) хвалява́цца; узбуджа́цца, распаля́цца

2.

v.t.

1) выкліка́ць браджэ́ньне

2) выкліка́ць хвалява́ньні

3) распа́льваць, абвастра́ць

3. [ˈfɜ:rment]

n.

1) фэрмэ́нт -у

2) браджэ́ньне n., фэрмэнта́цыя f.

3) хвалява́ньне, забурэ́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

крана́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Датыкацца, дакранацца да каго‑, чаго‑н.; чапаць. Аляксандра кранала сына за плячо, будзіла. Пестрак. Да дрэў прыглядваўся Сымон, Кранаў рукой дубочкі. Бялевіч. // Працягваючыся да пэўнага месца, даставаць сабой каго‑, што‑н. Пышная шавялюра, акуратна зачэсаная на патыліцу, аж кранала плечукоў. Хведаровіч. Вось перад ім [Асілкам] сцяной высокай раскінуўся вячысты бор. Вяршынямі кранаў аблокі і засланяў наўсцяж прастор. Машара.

2. (звычайна з адмоўем). Браць у рукі што‑н., карыстацца чым‑н. Па інструкцыі, калі міна.. не ўзарвецца, кранаць яе нельга: замыканне можа наступіць зусім нечакана і партызана разнясе на кавалкі. Карпюк.

3. Парушаць чый‑н. спакой; дакучаць, турбаваць. [Порхаўка:] Год праляжу на баку, абы мяне не краналі. Гурскі. Ведаючы характар брыгадзіра, Зіна неяк не хацела кранаць Языковіча, ёй не хацелася абвастраць з ім адносіны. Кавалёў. // перан. Спыняцца на кім‑, чым‑н., закранаць каго‑, што‑н. у прамове, гутарцы. Аграном расказваў пра значэнне севазвароту. Гэту тэму не раз кранаў і Васіль. Шамякін.

4. перан. Хваляваць, расчульваць. Кранаюць сэрца родныя абрысы: Смаленск і Орша, Слаўнае, Барысаў, І я з акна крычу: «Дзень добры, Мінск!» Пушча.

5. Сваім уздзеяннем змяняць пачатковы выгляд або парушаць цэласць чаго‑н. Ля мёрзлага прычала Стаяць радком чаўны. Вайна і іх кранала: Прабітыя яны. Калачынскі. Хутка скончылася жыта і пачалося бугрыстае поле, якое даўно ўжо не кранаў плуг. Федасеенка. // чым. Злёгку пакрываць паверхню чаго‑н. Восень ледзь-ледзь кранае першай пазалотай лісце бяроз і асін. Шамякін. Кранае шэрань скроні на галаве юначай... Дубоўка. // перан. Пакідаць след, выклікаць змены ў чым‑н. У абліччы дзяўчыны і ў тоне, якім яна размаўляла, было нешта ад той слаўнай, крылатай маладосці, якую яшчэ ледзь-ледзь кранае сталасць. Хадкевіч. // перан. Парушаць, наносіць якую‑н. шкоду. — Што таварышу Кісялю да працадня! Для яго гэта пусты гук, які не кранае яго ўласнага дабрабыту. Паслядовіч.

6. Прыводзіць у рух; варушыць што‑н. Кранаць лейцы. □ Позні час. Вецер шастае глуха, Голле яблынь кранае ў садку. Ляпёшкін. // Узнікаючы, выклікаць лёгкі рух чаго‑н. Юзікавы губы ледзь кранае ўсмешка. Крапіва.

7. Цягнучы, папіхаючы, зрушваць з месца, прымушаць рухацца. Цягнік кранае вагоны.

8. без дап. Разм. Тое, што і кранацца (у 1 знач.). Фурманка кранае з месца.

•••

Кранаць за жывое — тое, што і браць (узяць) за жывое (гл. браць).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)