абва́льваць гл. абваліць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абва́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвальваць — абваліць, абвальвацца — абваліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забуры́ць, ‑буру, ‑бурыш, ‑бурыць; зак., што.

Разм. Прымусіць упасці; абрушыць, абваліць. Забурыць плот. Забурыць будан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obruszyć

зак. абваліць, абрушыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паабва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Абваліць усё, многае. Лагер немцы не мініравалі, а толькі спалілі і паабвальвалі зямлянкі. Федасеенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́льны, ‑ая, ‑ае.

Вялікай сілы, здольны абваліць, паваліць што‑н. То там, то тут наваколле ўздрыгвала ад моцных абвальных выбухаў бомб. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абва́лены

1. обва́ленный, обру́шенный; зава́ленный;

2. пова́ленный, сва́ленный;

1, 2 см. абвалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обвали́ть сов.

1. (обрушить) абвалі́ць, мног. паабва́льваць;

обвали́ть поле́нницу дров абвалі́ць касцёр дроў;

2. (обложить, сделать насыпь) обл. абкла́сці, абсы́паць;

обвали́ть и́збу землёй абсы́паць ха́ту зямлёй;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паабва́льваць сов. (о многом)

1. обвали́ть, обру́шить; завали́ть;

2. повали́ть;

1, 2 см. абвалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Давесці да абурэння; выклікаць незадавальненне, гнеў. Аднойчы.. [Карніцкага] асабліва абурыла работа Кандрата Сенькі, якому ён даручыў устаноўку слупоў для электралініі. Паслядовіч.

абуры́ць, ‑ру́, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Разм. Абваліць, абрушыць. Абурыць склеп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)