паабрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Зрываючы, абарваць усё, многае.

П. яблыкі.

2. Адарваць усё, многае.

П. правады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аблаташы́ць, -ташу́, -то́шыш, -то́шыш; -то́шаны; зак., што (разм.).

Хаатычна абабраць, абарваць плады з дрэў, дапускаючы глум.

А. яблыкі.

А. сад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

cut short

ра́птам зако́нчыць, абарва́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абрыва́ць гл. абарваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обо́рвать сов.

1. абарва́ць, мног. паабрыва́ць;

2. (оторвать) адарва́ць, мног. паадрыва́ць;

обо́рвать ве́шалку адарва́ць ве́шалку;

обо́рвать звоно́к адарва́ць звано́к;

3. перен. (прекратить действие) абарва́ць; (остановить) спыні́ць;

обо́рвать пе́сню абарва́ць (спыні́ць) пе́сню;

4. перен. (заставить замолчать) разг. абарва́ць (каго);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Аблато́шыць ’спустошыць, знішчыць’ (Сцяшк. МГ), аблаташыць ’абламаць, аббіць, абарваць (садавіну)’ (Бяльк., КТС), ’абкрасці, павыбіраўшы або пазрываўшы (у садзе, агародзе і інш.)’ (Юрч. Сін.), аблатышыць ’абарваць’ (Арх. ГУ) да латошыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абрыва́ць

‘да абарваць’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абрыва́ю абрыва́ем
2-я ас. абрыва́еш абрыва́еце
3-я ас. абрыва́е абрыва́юць
Прошлы час
м. абрыва́ў абрыва́лі
ж. абрыва́ла
н. абрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. абрыва́й абрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сашмо́ргаць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак. што.

1. Шморгаючы, сарваць што-н. або абарваць з паверхні.

С. лісце з галля.

2. Сцерці частым шморганнем.

С. венік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Абшкума́ціць ’ускалмаціць, абарваць, абабраць’ (Бяльк., Гарэц.). Гл. шкумаціць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абры́ў, -ры́ву, мн. -ры́вы, -ры́ваў, м.

1. гл. абарваць¹, абарвацца.

2. Месца, дзе што-н. абарвана.

А. лініі.

3. Круты схіл, адкос берага ракі.

Скочыць з абрыву.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)