арха́равец, ‑раўца, м.

Разм. лаянк. Буян, свавольнік; абадранец, валацуга.

[Ад уласнага імя маскоўскага обер-паліцмайстра і губернатара ў канцы 18 ст. Архарава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абадра́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Жан. да абадранец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абтрапа́нец, ‑нца, м.

Разм. Тое, што і абадранец. [Міхалапіха:] — Я табе пакажу, дурань, абтрапанец, як да дачкі заляцацца! Лупсякоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галадра́нец, ‑нца, м.

Разм. пагард. Бядняк, абадранец. Хто ж Рыгор з сябе? Лапатнік, балагол, галадранец. Гартны. Паўліна Сямёнаўна таксама ціха адказала. — Галадранцы, ды яшчэ, можа, астрожнікамі будуць! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

obdartus

м. абадранец, абшарпанец; галапуп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

oberwaniec

м. абадранец, галадранец, абшарпанец; галапуп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

łachmaniarz

м.

1. анучнік; рызман;

2. абадранец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kapcan

м.

1. ёлупень;

2. галяк, абадранец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Абшурапа́ціцца (гл. шурпаты), абшурпанец, ’абадранец’ (Янк. II), кантамінацыйнага паходжання да абшарпанец і шурпаты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лахты́тыр ’абадранец’ (Бяльк.). Да лахта 2. Утворана, як і галытыр ’голы, бедны’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)