універсалізава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Абагульніць (абагульняць), зрабіць (рабіць) агульным, універсальным; распаўсюдзіць (распаўсюджваць) на многае, многіх.

У. падрыхтоўку спецыялістаў.

|| наз. універсаліза́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сінтэзава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) сінтэз (у 1 знач.); абагульніць (абагульняць), злучыць (злучаць).

2. Атрымаць (атрымліваць) шляхам сінтэзу (у 2 знач.).

С. вадкае паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́бразна, прысл.

1. Пры дапамозе мастацкіх вобразаў. Вобразна абагульніць жыццёвых факты.

2. Яскрава, жыва. Гаварыць вобразна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

генералізава́ць

‘абагульніць (абагульняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. генералізу́ю генералізу́ем
2-я ас. генералізу́еш генералізу́еце
3-я ас. генералізу́е генералізу́юць
Прошлы час
м. генералізава́ў генералізава́лі
ж. генералізава́ла
н. генералізава́ла
Загадны лад
2-я ас. генералізу́й генералізу́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час генералізу́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

генералізава́ць

‘абагульніць (абагульняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. генералізу́ю генералізу́ем
2-я ас. генералізу́еш генералізу́еце
3-я ас. генералізу́е генералізу́юць
Прошлы час
м. генералізава́ў генералізава́лі
ж. генералізава́ла
н. генералізава́ла
Загадны лад
2-я ас. генералізу́й генералізу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час генералізава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагульне́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагульняць — абагульніць.

2. Агульны вывад, правіла, заснаваныя на вывучэнні асобных фактаў, з’яў. Шырокія абагульненні. Схільнасць да абагульненняў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падсумава́ць summíeren vt, Bilánz zíehen*; schlússfolgern vt неаддз. (абагульніць сказанае)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падсумава́ць, ‑мую, ‑муеш, ‑муе; зак., што.

Падвесці падрахунак чаму‑н., падлічыць агульную суму. Падсумаваць выдаткі. // Абагульніць сказанае. Прынцыповым трэба быць у першую чаргу да сябе, — падсумаваў Рыгор свае разважанні. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падагу́льніць

1. (падлічыць суму) summíeren vt;

2. перан. (абагульніць) Bilánz zíehen*, zusámmenfassen vt, áuswerten vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сінтэзава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

1. Зрабіць (рабіць) сінтэз (у 1 знач.); злучыць (злучаць), абагульніць (абагульняць). Як ні адзін з сучаснікаў, Купала сінтэзаваў набыткі літаратуры мінулага стагоддзя. Ярош.

2. Атрымаць (атрымліваць), утварыць (утвараць) шляхам сінтэзу (у 2 знач.). Сінтэзаваць фарбавальнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)