обя́занный абавя́заны; (благодарный) удзя́чны;

я обя́зан помо́чь ему́ я абавя́заны дапамагчы́ яму́;

я вам о́чень обя́зан я вам ве́льмі ўдзя́чны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дару́чаны

1. (абавязаны) beáuftragt;

2. (давераны) zur Betréuung ánvertraut

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

падсправазда́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які выдаецца з умовай наступнай справаздачы аб расходзе грошай.

2. Які абавязаны рабіць справаздачу перад кім‑н. Падсправаздачная асоба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pflíchtschuldig

a абавя́заны (па службе)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beholden

[bɪˈhoʊldən]

adj.

абавя́заны, удзя́чны; у даўгу́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэбіто́р

(лац. debitor = абавязаны)

даўжнік прадпрыемства, установы, арганізацыі (параўн. крэдытор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

indebted

[ɪnˈdetəd]

adj.

вінава́ты, ві́нны, ві́нен; у даўгу́; абавя́заны каму́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Паві́нен ’абавязаны, вымушаны што-н. рабіць або мець якую-н. якасць’ (ТСБМ, Нас., Шат.). Запазычанне з польск. powinien, якое далей да vina (Кюнэ, Poln., 87).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

méldepflichtig

a які́ падляга́е рэгістра́цыі, які́ абавя́заны прапіса́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

харчразвёрстка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Харчовая развёрстка — сістэма нарыхтовак сельскагаспадарчых прадуктаў у Савецкай дзяржаве ў 1919–21 гг., паводле якой сяляне абавязаны былі здаваць дзяржаве па цвёрдых цэнах усе лішкі сельгаспрадуктаў, што заставаліся звыш нормы, устаноўленай на асабістае спажыванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)