антыно́мія

(гр. antinomia)

супярэчнасць паміж двума суджэннямі, якія ўзаемна выключаюць адно аднаго і ў той жа час прызнаюцца аднолькава правільнымі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гомазіго́тнасць

(ад гомазігота)

аднароднасць спадчыннай асновы арганізма, якая паходзіць ад бацькоў, падобных па той ці іншай спадчыннай прымеце (параўн. гетэразіготнасць).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэмакра́т

(ад гр. demos- народ + -крат)

1) прыхільнік дэмакратыі;

2) член дэмакратычнай партыі;

3) той, хто вядзе просты спосаб жыцця.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ераты́к

(гр. hairetikos)

1) адступнік ад догматаў пануючай рэлігіі, паслядоўнік ерасі;

2) перан. той, хто адступае ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

лібера́л

(лац. liberalis = свабодны)

1) прыхільнік лібералізму, член ліберальнай партыі;

2) уст. вальнадумец;

3) перан. той, хто займаецца залішнім патураннем.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

-лог, -лаг

(гр. logos = слова; вучэнне)

другая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццям «той, хто займаецца навукай», «слова», «маўленне».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

педа́нт

(фр. pedant, ад іт. pedante = літар. настаўнік, педагог)

той, хто залішне строга прытрымліваецца дробязных, фармальных патрабаванняў у чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пратэста́нт

(ням. Protestant, ад лац. protestans, -ntis = які публічна даказвае)

1) паслядоўнік пратэстантызму;

2) той, хто пратэстуе супраць чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ру́пар

(гал. roeper)

1) труба з расшыраным канцом для ўзмацнення гуку;

2) перан. той, хто распаўсюджвае якія-н. ідэі, погляды.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

салда́т

(ням. Soldat)

1) радавы ваеннаслужачы сухапутнага войска;

2) ваеннаслужачы наогул;

3) перан. той, хто аддана служыць якой-н. справе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)