тры́хія
(н.-лац. trichia)
слізявік сям. трыхіевых, які развіваецца на адмерлай драўніне, апалых сухіх галінках і лісці, на моху і на лішайніках.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тубяро́за
(лац. tuberosus = пакрыты бугаркамі)
травяністая расліна сям. амарылісавых з белымі духмянымі кветкамі, эфірны алей якой выкарыстоўваецца ў парфумерыі; вырошчваецца як дэкаратыўная.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тунг
(кіт. tung)
лістападнае дрэва сям. малачаевых, пашыранае ў Паўд. і Паўд.-Усх. Азіі, з насення якога здабываюць алей для тэхнічных мэт.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэабро́ма
(н.-лац. theobroma)
вечназялёнае дрэва сям. стэркуліевых, пашыранае ў трапічнай Амерыцы, у пладах якога змяшчаецца шматлікае насенне; адзін з відаў — какава.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэтрагна́та
(н.-лац. tetragnatha)
павук сям. тэтрагнатавых, які жыве ў траве і хмызняках па берагах вадаёмаў; актыўны драпежнік, знішчае мух, пільшчыкаў, вусачоў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
тэтраэ́дран
(н.-лац. tetraedron)
аднаклетачная зялёная водарасць сям. аацысціевых, якая трапляецца ў планктоне, радзей у бентасе азёр, сажалак, рэк, вадасховішчаў, саланаватых вадаёмаў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фаміто́псіс
(н.-лац. Fomitopsis)
губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на пнях, каранях, адмерлых ствалах, часам на апрацаванай драўніне, выклікае гніль.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фантына́ліс
(н.-лац. fontinalis)
лістасцябловы мох сям. фантыналіевых, які расце прымацавана да камянёў, каранёў і ствалоў дрэў у стаячых і праточных вадаёмах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фасцыёла
(н.-лац. fasciola)
гельмінт сям. фасцыялідаў, паразітуе ў жоўцевых пратоках печані, жоўцевым пузыры авечак, буйной рагатай жывёлы, іншых траваедных і чалавека.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
фе́нек
(н.-лац. fennecus)
млекакормячае сям. воўчых, знешне падобнае на невялікую лісіцу, якое водзіцца ў Паўн. Афрыцы, на Сінайскім і Аравійскім паўастравах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)