падбруко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падбрукоўваць — падбрукаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падбрыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падбрываць — падбрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падва́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падважваць — падважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падве́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвешваць — падвесіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвёрстванне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвёрстваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падві́нчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвінчваць — падвінціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́з, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвозіць — падвезці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падво́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвойваць — падвоіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвышэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвышаць — падвысіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падвя́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падвязваць — падвязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)