гіпахе́рыс

(н.-лац. hypochoeris)

травяністая расліна сям. складанакветных з дробным лісцем і жоўтымі кветкамі, пашыраная пераважна ў Міжземнамор’і; на Беларусі трапляецца рэдка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

грызо́н

(н.-лац. grison)

драпежны звярок сям. куніц з шэрай спінай і белымі палосамі па баках, пашыраны ў Паўд. Амерыцы; аб’ект палявання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дзе́льква, зе́льква

(н.-лац. zelkova)

дрэва сям. ільмавых, пашыранае на востраве Крыт, у Кітаі, Японіі і Карэі; драўніна высока цэніцца ў будаўніцтве.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

драпарна́льдыя

(н.-лац. draparnaldia)

ніткаватая зялёная водарасць сям. хетафоравых, якая пашырана ў прыбярэжнай палосе азёр, праточных халодных водаў, расце на розных субстратах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыфенба́хія

(н.-лац. dieffenbachia)

травяністая расліна сям. ароідных з буйным цёмна-зялёным лісцем, пашыраная ў тропіках Амерыкі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

калі́цыум

(н.-лац. calicium)

накіпны сумчаты лішайнік сям. каліцыевых, які трапляецца ў цяністых лясах на кары хвойных і лісцевых дрэў, гнілых пнях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камялі́на

(н.-лац. commelina)

травяністая расліна сям. камялінавых з сінімі кветкамі ў суквеццях, пашыраная на Далёкім Усходзе; на Беларусі вырошчваецца ў пакоях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карыёлел

(н.-лац. coriolellus)

губавы базідыяльны грыб сям. порыевых, які расце на пнях, адмерлых ствалах, апрацаванай драўніне ў пабудовах, на агароджах, мастах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карыёта

(н.-лац. caiyota)

расліна сям. пальмавых, пашыраная ў тропіках Азіі і Аўстраліі; дае будаўнічы матэрыял, крухмал, з соку суквеццяў вырабляюць віно.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

квебра́ха

(ісп. quebracho, ад quebrar = ламаць + hacha = сякера)

дрэва сям. анакардыевых, пашыранае ў Паўд. Амерыцы; дае цвёрдую, цяжкую драўніну і дубільны экстракт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)