вытынко́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вытынкоўваць — вытынкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцвіта́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцвітаць — выцвісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцвярэ́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцвярэжваць — выцверазіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выціра́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выціраць — выцерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выціска́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выціскаць — выціснуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцэ́джванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцэджваць — выцадзіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выця́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцягваць — выцягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцякаць — выцечы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцясне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выцясняць — выцесніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вычляне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вычляняць — вычленіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)