кансана́нс, ‑у,
1. Гарманічнае спалучэнне некалькіх гукаў; мілагучнасць;
2. Від няпоўнай рыфмы, у якой націскныя галосныя розныя, але паслянаціскныя, а
[Фр. consonance.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кансана́нс, ‑у,
1. Гарманічнае спалучэнне некалькіх гукаў; мілагучнасць;
2. Від няпоўнай рыфмы, у якой націскныя галосныя розныя, але паслянаціскныя, а
[Фр. consonance.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пражыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць;
У выразе: душу пражывіць — пракарміцца; падсілкавацца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уду́бальт,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Памфле́т ’мастацка-публіцыстычны твор сатырычнага (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
odpowiednio
do czego адпаведна чаму, згодна з чым;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
тым союз тем;
◊ т.
чым бага́ты, т. і ра́ды —
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
антытры́хія
(
лістасцябловы мох
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
апістасо́ма
(ад
наступны за прасомай задні аддзел цела хеліцэравых,
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
буя́чнік, ‑у,
Буяковыя кусты, буяковы зараснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дубо́к, ‑бка,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)