выдуманае прозвішча, якім часам карыстаюцца пісьменнікі, мастакі, артысты і інш.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
надо́й, ‑ю, м.
Колькасць надоенага малака. Дзямід Сыч гэтым часам быў заняты праверкай надояў малака.Паслядовіч.Калгас імя Жданава выйшаў у лік перадавых па надоях малака.Шчарбатаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падразумява́цца, ‑аецца; незак.
1. Мецца на ўвазе, разумецца. Зборныя лічэбнікі выступаюць у сказе і без назоўніка. Апошні часам падразумяваецца, вядомы з кантэксту.Граматыка.
2.Зал.да падразумяваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нявы́трыманы, ‑ая, ‑ае.
1. Які не мае дастатковай вытрымкі. Кацельшчык Мікалай Фёдаравіч — чалавек нявытрыманы, часам занадта рэзкі.Кірэйчык.
2. Які адступае ад прынятых прынцыпаў; непаслядоўны. Нявытрыманы стыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сяды́-тады́, прысл.
Часам, калі-нікалі, іншы раз, зрэдку. Машыны — грузавыя і легкавыя, — якія сяды-тады праляталі па вуліцы, ішлі за горад, у бок Чэрвеньскага рынку.Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
антытры́хія
(н.-лац. antitrichia)
лістасцябловы мох сям. леўкадонтавых, які трапляецца на кары дрэў, часам на камянях.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
апістасо́ма
(ад гр. opisthe = ззаду + сома)
наступны за прасомай задні аддзел цела хеліцэравых, часам называецца брушкам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
навеле́та
(іт. novelletta = кароткае апавяданне)
муз. невялікая інструментальная (пераважна фартэпіянная) п’еса ліра-эпічнага, часам драматычнага характару.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
to-day, today
[təˈdeɪ]1.
n.
1) сёньня, сяго́ньня, ся́ньня
2) цяпе́рашні час
2.
adv.
1) сёньня, сяго́ньня
2) цяпе́рашнім ча́сам; цяпе́р
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВАРЫЎНЯ́,
стопка, істопка, тып гасп. пабудовы на Беларусі для захоўвання агародніны, садавіны, малака, часам і гасп. прылад. Вядома з 17 ст. Звычайна зрубная прамавугольная ў плане пабудова, накрытая 2- або 4-схільным дахам з драніцы ці саломы, з вокнамі без шкла, што зачыняліся драўлянымі засаўкамі (будавалі варыўню і без вокнаў); часам мела ўнутраныя выгарадкі, засекі. Ацяплялі варыўню курной печчу або гарачым вуголлем. У 19 — пач. 20 ст. на ПдЗ Беларусі варыўню часам прыбудоўвалі да сянец. У фальварках 17 — пач. 20 ст. існавалі шматкамерныя варыўні, якія мелі сенцы, каморы і інш. памяшканні (г. Давыд-Гарадок Столінскага, вёскі Дубае Пінскага, Урэчча Любанскага р-наў і інш.).