вы́брыць, -брыю, -брыеш, -брые; -брыты; зак., каго-што.

Зрэзаць брытвай валасы на чым-н., выгаліць.

В. твар.

|| незак. выбрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. вы́брыцца, -брыюся, -брыешся, -брыецца; незак. выбрыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

асмужы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́жыць; -му́жаны; зак.

1. што. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

Дым пажару асмужыў неба.

2. каго-што. Абветрыць, абпаліць сонцам.

Асмужыў вецер рукі, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

акамяне́лы, -ая, -ае.

1. Які пераўтварыўся ў камень, стаў цвёрды як камень.

А. ствол дрэва.

2. перан. Нерухомы, застылы; безжыццёвы, змярцвелы.

А. позірк.

А. твар.

|| наз. акамяне́ласць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абво́страны, -ая, -ае.

1. Пра рысы твару: завостраны, схуднелы.

Твар з абвостранымі скуламі.

2. Больш востры, чым звычайна, павышаны, узмоцнены.

А. слых.

3. Напружаны, непрыязны.

Абвостраныя сямейныя адносіны.

|| наз. абво́странасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бяскро́ўны в разн. знач. бескро́вный;

б. твар — бескро́вное лицо́;

~ная барацьба́ — бескро́вная борьба́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зямлі́сты в разн. знач. земли́стый;

з. торф — земли́стый торф;

з. твар — земли́стое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

завуалява́ць сов., прям., перен. завуали́ровать;

з. твар — завуали́ровать лицо́;

з. ду́мку — завуали́ровать мысль

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

умы́ць сов. умы́ть, вы́мыть;

у. твар — умы́ть (вы́мыть) лицо́;

◊ у. ру́кі — умы́ть ру́ки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чырваню́ткі, ‑ая, ‑ае.

Вельмі чырвоны. Чырванюткі твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насу́піцца, -плюся, -пішся, -піцца; зак.

1. Ссунуўшы бровы, прыняць пахмурны, непрыветлівы выгляд.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), перан. Зрабіцца пахмурным, змрочным.

Твар яго насупіўся ад раздражнёнасці.

|| незак. насу́плівацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)