◎ Не́сіл ’бяссілле’ (Касп.), нясіл (несил) ’бяссільны, нядужы’ (Нас.). Да сіла (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

уладарны прыметнік

  1. Які валодае правам наследавання ўлады.

    • У. князь.

  2. Схільны загадваць, падначальваць сабе; які выражае загад, здольны рабіць моцны ўплыў на каго-н.

    • У. характар.
    • У. голас.

  3. пераноснае значэнне: Неадольны, усемагутны.

    • У. наступ вясны.
    • Уладарная сіла натхнення.

|| назоўнік: уладарнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

падкасі́ць сов., в разн. знач. подкоси́ть;

п. ві́кі — подкоси́ть ви́ки;

хваро́ба ~сі́ла яго́ — боле́знь подкоси́ла его́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

сало́ма ж. соло́ма;

жы́тняя с. — ржана́я соло́ма;

◊ сі́ла (і) ~му ло́міць — посл. си́ла (и) соло́му ло́мит

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Адсу́ха ’злосная істота’ (Інстр. II). Гл. сухі ’нячыстая сіла, якая пасылае сухоты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ампэ́т ’імпэт, сіла’ (Бяльк., Касп.), ампэтым ’запужваннем, сілай’ < польск. impet < лац. impetus.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

centripetal

[senˈtrɪpətəl]

adj.

цэнтраімклі́вы

centripetal force — цэнтрамклі́вая сі́ла

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

horsepower

[ˈhɔrs,paʊr]

n.

ко́нская сі́ла (адзінка вымярэ́ньня магу́тнасьці)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

the sword

а) вайна́

б) сі́ла збро́і

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

odśrodkowy

odśrodkow|y

цэнтрабежны;

siła ~a — цэнтрабежная сіла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)