прыгаво́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Рашэнне, вынесенае судом пасля разбору судовай справы.

Абвінаваўчы п.

Апраўдальны п.

П. абскарджанню не падлягае.

2. перан. Увогуле пастанова, рашэнне, меркаванне з ацэнкай чаго-н.

Суровы п. гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прычы́ннасць, -і, ж.

1. Датычнасць, дачыненне да чаго-н.

Мець п. да справы.

2. У філасофіі: узаемная сувязь з’яў, ва ўзнікненні і развіцці якіх адна служыць прычынай чаго-н., а другая — вынікам, адна параджаецца другой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Разбырэ́ць ’стаць разбэшчаным, свавольным, непаслухмяным’, ’абыякава адносіцца да справы’ (бялын., Янк. 3.). Няясна. Магчыма, з разбыдрэ́ць ’распесціцца’ (глыб., ЖНС), гл. разбудрыць, у сувязі з дээтымалагізацыяй зыходнага развыдрэ́ць ’зрабіцца смелым, дзёрзкім’ (Нас.). Для значэння ’абыякава адносіцца да справы’ не выключаны ўплыў абы́раць ’прывыкнуць да дрэнных абставін’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

самокрити́ческий самакрыты́чны;

самокрити́ческий докла́д самакрыты́чны дакла́д;

самокрити́ческий подхо́д к де́лу самакрыты́чны падыхо́д да спра́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Sáchkenner

m -s, - знато́к [зна́ўца] спра́вы, кампетэ́нтная асо́ба

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Entwírrung

f -, -en разблы́тванне; перан. разбо́р спра́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

herúmsitzen

* vi разм. сядзе́ць без спра́вы; рассе́джвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дактрынёрскі, ‑ая, ‑ае.

Кніжн. Які мае адносіны да дактрынёра, уласцівы дактрынёру. Дактрынёрскі падыход да справы. Дактрынёрскае ўяўленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галаваця́пства, ‑а, н.

Разм. Нядбайнасць і бесталковасць у вядзенні якой‑н. справы; паводзіны галавацяпа. Змагацца з галавацяпствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канцыля́ршчына, ‑ы, ж.

1. Канцылярская работа.

2. перан. Неапраўданы, празмерны фармалізм у вядзенні справы. Змагацца з канцыляршчынай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)