melt [melt] v.
1. та́яць, растава́ць;
The snow has melted. Снег растаў.
2. растапля́ць, расто́пліваць;
Melt the butter. Растапі масла.
3. змякча́ць; змякча́цца (перан.);
His heart melted when he saw her tears. Яго сэрца памякчэла, калі ён убачыў яе слёзы.
melt away [ˌmeltəˈweɪ] phr. v. паступо́ва зніка́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
shed2 [ʃed] v. (shed)
1. губля́ць, скіда́ць;
The snake sheds its skin. Змяя скідае скуру;
Trees shed their leaves. Дрэвы скідаюць лісце.
2. fml ліць, праліва́ць (слёзы);
shed blood праліва́ць кроў
3. выпраме́ньваць, вылуча́ць (цяпло)
♦
shed light on smth. праліва́ць святло́ на што-н.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
адплаці́ць, ‑плачу, ‑плапіш, ‑плаціць; зак.
1. Аддзячыць, узнагародзіць за што‑н. (клопат, працу і пад.). Я адплаціў народу, Чым моц мая магла: Зваў з путаў на свабоду, Зваў з цемры да святла. Купала. [Зямля] адплаціць увосень хлебаробу за яго шчырую працу багатым ураджаем. «Звязда». // Адказаць якімі‑н. дзеяннямі, учынкамі, словамі на чые‑н. дзеянні, учынкі, словы. Нявольнікі працы адплацяць паўстаннем За раннюю старасць, за слёзы маленства. Глебка. Убачыўшы на твары Паліны непрыязнасць, цяпер ужо не схаваную, .. [Шмякаў] зразумеў сапраўдны сэнс Палініных слоў і адплаціў ёй іранічным позіркам. Савіцкі.
2. перан. Адпомсціць за крыўду, злачынства. Ды знайшоўся.. адзін чалавек, што адплаціў пану за ўсе людскія слёзы і крыўды. Якімовіч. [Салдаты:] — Дамоў направіліся мы, Каб адплаціць за ўсе нягоды І ганьбу з нашага народу Крывёй праклятых гадаў змыць. Танк.
•••
Адплаціць (плаціць) той жа манетай — адказаць тым жа, такім жа ўчынкам, такімі ж адносінамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́сушыць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак.
1. што. Зрабіць сухім; прасушыць. Высушыць бялізну. □ Веснавое сонца высушыла глеісты пясок, і ўздоўж дарогі сцяной стаіць густы пыл. Хведаровіч. Была другая палова кастрычніка, і ранішнія замаразкі высушылі гарадскія вуліцы. Шахавец.
2. што. Асушыць. Узяў усемагутны час усё-такі сваё: загаіў рану ў сэрцы, высушыў слёзы. Васілевіч.
3. перан.; каго. Зрабіць худым; ссушыць. Гады не высушылі і не сагнулі .. дзябёлую постаць [Шаблюка]. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацячы́, ‑цячэ; ‑цякуць; пр. пацёк, ‑цякла, ‑цякло; зак.
Пачаць цячы. Пацяклі ручаі. □ Па маршчыністым твары пацяклі слёзы, буйныя, салёныя. Гурскі. Стары Банэдык згадзіўся даць .. [хлопцам] човен, нават заканапаціў яго і пасмаліў, каб не пацёк у дарозе. Чарнышэвіч. Пацяклі, паплылі за гадамі гады... Купала. Радасна грымнуў аркестр на хорах, і пацяклі павольныя гукі паланеза. Караткевіч. З прыходам вясны малочны статак прыбавіў малака, у касу пацёк .. свежы струменьчык грошай. Місько.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
засціла́ць
1. bedécken vt, zúdecken vt, belégen vt (дыванамі і г. д.);
2. (схаваць) verhüllen vt; trüben vt (затуманіць);
слёзы засціла́лі во́чы die Tränen trübten die Áugen;
хма́ры засціла́лі со́нца die Wólken verhüllten die Sónne
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
dry2 [draɪ] v. сушы́ць; сушы́цца; со́хнуць, высыха́ць;
The paint dried. Фарба высахла;
dry the dishes/hands выціра́ць по́суд/ру́кі;
dry one’s tears уціра́ць слёзы
dry out [ˌdraɪˈaʊt] phr. v.
1. высыха́ць
2. infml працверазі́цца (ад алкаголю)
dry up [ˌdraɪˈʌp] phr. v. перасыха́ць, высыха́ць (пра раку, возера і да т.п.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
skłonny
схільны;
skłonny do przeziębień — схільны да прастуд;
skłonny do płaczu — схільны да плачу; хуткі на слёзы;
skłonny do kompromisu — схільны (гатовы) да кампрамісу
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
wíschen
1.
vt це́рці; выціра́ць
die Tränen aus den Áugen ~ — выціра́ць слёзы на вача́х
2.
vi (s) (ху́тка) слі́згаць [ко́ўзацца]
◊ ich kónnte mir den Mund ~ — я заста́ўся ні з чым
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
жа́льба, ‑ы, ж.
1. Смутак, туга, бедаванне. «Вось і ўсё, — з жальбай паглядзеўшы на школу, падумала былая настаўніца, — больш мне сюды ніколі не прыйсці, не сустрэцца з гаманлівай дзетварой». Шчарбатаў. Шчырасць бабулі і гэтыя яе слёзы ўзрушылі Андрыяна. Нейкая жальба падступала да горла, перашкаджала гаварыць. Марціновіч.
2. Скарга, нараканне. Здаецца, усё разумее Люба, але больш маўчыць, як бы носіць у сабе затоеную жальбу і крыўду на кагосьці, вядомага толькі ёй. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)