паберагчы́
1. (захаваць) (áuf)bewáhren
2. (зберагаць) schónen
паберагчы́
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
паберагчы́
1. (захаваць) (áuf)bewáhren
2. (зберагаць) schónen
паберагчы́
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
ста́ўка¹, -і,
1. У азартных гульнях: сума грошай, якую ігрок ставіць на карту.
2. Устаноўлены размер заработнай платы; аклад.
3. Норма вылічвання падатку, аплаты чаго
4. Максімальна дапушчальны працоўным заканадаўствам і рэгламентам арганізацыі аб’ём працы, адпаведны пэўнай штатнай пасадзе (звычайна ўстаноўленая колькасць гадзін выкладчыцкай нагрузкі ў ВНУ).
5.
Вочная стаўка — адначасовы перакрыжаваны допыт асоб для праверкі паказанняў, якія прыцягваюцца па адной справе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
насы́ціцца, -сы́чуся, -сы́цішся, -сы́ціцца;
1. Наесціся ўволю.
2. (1 і 2
3.
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
ка́ста, -ы,
1. У краінах Усходу: грамадская група, адасобленая паходжаннем, родам заняткаў і прававым становішчам сваіх членаў.
2.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
са́нкцыя, -і,
1. Зацвярджэнне вышэйшай інстанцыяй, дазвол на што
2. У міжнародным праве: мера ўздзеяння ў адносінах да дзяржавы, якая парушае
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
хамелео́н, -а,
1. Жывёліна атрада лускаватых, здольная мяняць афарбоўку покрыва ў залежнасці ад змен акаляючага асяроддзя.
2.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
Лаханда́ ’легкадумная жанчына, якая многа і хутка гаворыць і ўсюды стараецца ўставіць
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зало́жна,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
глыб, ‑і,
Тое, што і глыбіня.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дранку́ля, ‑і,
Круглая свінцовая паляўнічая куля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)