spicery

[ˈspaɪsəri]

n., pl. -eries

1) прыпра́вы pl.

2) во́стры смак; рэ́зкі, во́стры пах

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пік

(фр. pic)

1) вострая вяршыня гары;

2) кароткатэрміновы рэзкі пад’ём у развіцці чаго-н. (напр. п. атмасфернага ціску);

гадзіна п. — час найбольшага напружання ў рабоце транспарту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

катастро́фа, -ы, мн. -ы, -ро́ф, ж.

1. Падзея з трагічнымі вынікамі, раптоўнае вялікае бедства.

Дарожная к.

Авіяцыйная к.

2. Значная змена, якая цягне за сабой рэзкі пералом у грамадскім або асабістым жыцці.

Нацыянальная к.

Сямейная к.

3. Нечаканая і грандыёзная падзея ў гісторыі планеты, якая робіць уплыў на яе далейшае існаванне (спец.).

Тэорыя катастроф.

|| прым. катастро́фны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рыво́к, рыўка́, мн. рыўкі́, рыўко́ў, м.

1. Рэзкі, парывісты рух рукамі або целам.

Ускочыць на каня спрытным рыўком.

2. У цяжкай атлетыцы: пад’ём цяжару над галавой на выцягнутых руках адным бесперапынным рухам.

Вынікі ў рыўку.

3. перан. Рэзкае ўзмацненне, якое парушае агульны рытм работы.

Праца без рыўкоў.

|| прым. рыўко́вы, -ая, -ае (да 1 і 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

clap​2 [klæp] v.

1. пля́скаць (у далоні); апладзі́раваць

2. ля́паць, ля́скаць

3. зрабі́ць рэ́зкі рух

4. паля́паць, пахло́паць (па плячы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

gruff [grʌf] adj.

1. няве́тлівы, гру́бы (асабліва пра манеру размаўляць);

a gruff reply гру́бы адка́з

2. гру́бы, рэ́зкі; хры́плы (пра голас)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Папра́нік ’пернік’ (Нас., Мат. Гом.). Рус. пряник, смал. пупряник, сеўск. попряльник, укр. попраник. Вытворнае ад *паараны ’вострь^ рэзкі’, параўн. ст.-рус. пьпьрянъ, прыметніка ад пьпьрь ’перац’ (Міклашыч, 270; Праабражэнскі, 2, 44; Фасмер, 3, 395).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закаране́лы, ‑ая, ‑ае.

Застарэлы, які цяжка паддаецца зменам. Закаранелая хвароба. Закаранелыя звычкі. // Упарты, непапраўны. Закаранелы гультай. Закаранелы ўласнік. □ Гарасім думаў, што Андрэй не такі ўжо закаранелы грэшнік, якім ён лічыў яго дагэтуль, толькі грубы, рэзкі. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ке́рад ’карытца для рэзкі сечкі’ (Сцяшк. Сл.). Мабыць, недакладнасць у дэфініцыі. У Сцяшк. Сл., 209 прыводзіцца наступны прыклад: «Наш кʼерад зусʼим сапсаваўся, нама Пак резац свечку», з якога відаць, што гаворка ідзе аб прыладзе для рэзкі сечкі. Назва гэтай прылады таго ж паходжання, што і керат (гл.) ’конны прывад да малатарні’ («Коні цягнулі нерат, а ён круціў малацілку»). Апошняе з польск. kierat ’гарызантальнае зубчатае кола, якое круцілі коні, а яно пры-водзіла ў рух розныя сельскагаспадарчыя машыны’. Польск. kieraK ням. Kehrrat ’тс’ (Rad kehren ’круціць кола’) (гл. Слаўскі, 2, 152).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

smart​1 [smɑ:t] adj.

1. прыго́жа апра́нуты, элега́нтны

2. разу́мны, ке́млівы; дасці́пны

3. ху́ткі; рэ́зкі; суро́вы;

give a smart blow мо́цна ўда́рыць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)