со́ладавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да соладу (у 1 знач.). Соладавы цукар. // Які з’яўляецца соладам. Соладавы раствор. // Прыгатаваны з соладам. Соладавы пернік. Соладавыя дрожджы. // Які мае адносіны да вытворчасці соладу. Соладавы цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нейтра́льны в разн. знач. нейтра́льный;

~ная дзяржа́ва — нейтра́льное госуда́рство;

~ная зо́на — нейтра́льная зо́на;

н. раство́р — нейтра́льный раство́р;

~ныя часці́цы ядра́ а́тама — нейтра́льные части́цы ядра́ а́тома;

○ ~ная раўнава́га — физ. безразли́чно-усто́йчивое равнове́сие;

н. по́яс магні́та — физ. безразли́чный по́яс магни́та;

н. ток. — физ. нейтра́льный ток

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

mortar

I [ˈmɔrtər]

n.

ва́пна -цэмэ́нтавы раство́р

II [ˈmɔrtər]

n.

1) сту́па, сту́пка f. (аптэка́рская)

2) Milit. марты́ра f., мінамёт -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

аскарбінаме́трыя

[ад аскарбін(авы) + -метрыя]

метад колькаснага аналізу, пры якім асноўным рэагентам з’яўляецца цітраваны раствор аскарбінавай кіслаты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

луг I (род. лу́гу) м. луг;

○ альпі́йскія лугі́ — альпи́йские луга́

луг II (род. лу́гу) м. (едкий щелочной раствор) щёлок, бук

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гіпертані́чны

(ад гіпертанія)

1) які мае павышаны ціск;

г. раствор — раствор, асматычны ціск якога вышэйшы, чым у клетках жывёльных і раслінных арганізмаў (параўн. гіпатанічны);

2) які мае адносіны да гіпертаніі 2 (г-ая хвароба).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кало́ідны

(ад калоід)

які мае адносіны да калоіду, з уласцівасцямі калоіду (напр. к. раствор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

нашаты́р

(рус. нашатырь, ад ар. nušadir)

водны раствор аміяку з вострым пахам, нашатырны спірт.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

канцэнтра́цыя, ‑і, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. канцэнтраваць, дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. канцэнтравацца. Канцэнтрацыя вытворчасці. Канцэнтрацыя рабочай сілы. Канцэнтрацыя раствору солямі.

2. Колькасць растворанага рэчыва, якая змяшчаецца ў пэўнай колькасці раствору. Раствор высокай канцэнтрацыі.

[Лац. concentratio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае ў сваім саставе шчолач. Шчолачны раствор. Шчолачныя злучэнні. Шчолачная рэакцыя.

2. Спец. Які ўтварае шчолач. Шчолачныя металы. Шчолачныя горныя пароды.

3. Спец. Які дзейнічае з дапамогай шчолачы. Шчолачны акумулятар. Шчолачная ачыстка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)