pitch into[ˌpɪtʃˈɪntu]phr. v.infml энергі́чна бра́цца (за справу)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
абяца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак. і незак.
1.зінф. Даваць абяцанне што‑н. зрабіць. Крысціна ідзе на спатканне з незнаёмым мужчынам, які абяцаў знайсці ёй працу.Васілевіч.Сам не мае, а другому абяцае.Прыказка.//каго-чаго, каго-што і каму-што. Даваць абяцанне каму‑н. аддаць, перадаць што‑н. у яго распараджэнне. За галаву Ціхана мінскі губернатар абяцаў тады вялікія грошы.Бядуля.Нашы сцежкі сышліся зусім нечакана. Ды я ні разу яшчэ не падумаў, што лёс абяцаў мне не гэтую.Брыль.
2.што і без дап. Выклікаць якія‑н. спадзяванні, падаваць надзеі на што‑н. Глядзеў, ці хіліцца ўніз дым, — Дажджу нішто не абяцала.Колас.Я хапаўся за ўсякую думку, якая магла абяцаць які-небудзь ратунак.Якімовіч.
•••
Абяцаць залатыя горы — вельмі многа абяцаць, не клапоцячыся аб выкананні абяцанага.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
руі́на, ‑ы, ж.
1.звычайнамн. (руі́ны, ‑ін). Рэшткі разбуранага збудавання, паселішча. Было горка і цяжка мінчанам: Дзе быў горад — руіны адны.Астрэйка.Руіны ў горадзе паступова знікалі, горад аднаўляўся, залечваў раны.Хадкевіч.Яшчэ дыміліся руіны, Вайна грымела навакол, А ўжо твой голас сакаліны Мы сэрцам чулі, камсамол.Хведаровіч.//Разм.уст. Збудаванне, якое знаходзіцца ў вельмі запушчаным стане. Падрыхтаваўшы ўсё да вечарыны, Яна [Альбіна] на рэчку выйшла і крадком Пераплыла на лодцы да руіны На беразе пад ясенем старым.З. Астапенка.
2.перан.Разм. Слабы, хворы ад старасці або якога‑н. перажывання чалавек. І што сталася з дзяўчыны! Што зрабіла з яе цьма? Адна форма, стан руіны, А Ганусі ўжо няма...Колас.Аднак зусім нелагічна падаваць Быкоўскага [дзеючую асобу камедыі «Паўлінка»] старою руінаю, у дадатак да ўсяго брыдкаю і дурною.Лужанін.
•••
Ляжаць у руінахгл. ляжаць.
[Лац. ruina.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ска́рдзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; незак.
1. Выказваць скаргу (у 1 знач.), незадавальненне. Ды яшчэ збіраліся пажылыя дзядзькі: скардзіліся адзін аднаму на свой лёс, расказвалі дзіўныя гісторыі, каб забыць хоць на час пра сваё шэрае жыццё.Шахавец.Не раз і старыя .. скардзіліся на нявестку.Васілевіч.Ля каменя ўпала Цярплівая маці ў знямозе, У роспачы скардзіцца стала Знаёмай дарозе.Куляшоў.Прыходзіць і прыязджае ў бальніцу многа людзей, што скардзяцца найбольш на боль галавы.Пестрак.
2.Падаваць, прыносіць скаргу (у 2 знач.). Міхал Стальмаховіч прыходзіў у тыя дні ў сельсавет да Кастуся і Мікалая скардзіцца, што Мікуць хацеў стравіць яму сенажаць.Чорны.Але скардзіцца Ільюк не пайшоў: Шэметы ніколі не скардзіліся, самі разбіраліся са сваёю крыўдай.Лобан.
3.Разм. Даносіць, нагаворваць. «Сам вінаваты, а бяжыць скардзіцца».Шыловіч.— Ідзі, ідзі, скардзіся!.. Мала я дбаю, што ты пажалішся.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
lodge
[lɑ:dʒ]1.
n.
1) ха́тка, да́ча f.; зае́зны дом, часо́вае жытло́
2) лёжа (масо́нская)
3) варто́ўня f.
2.
v.t.
1) даць прыту́лак або́ начле́г
2) даць кватэ́ру
3) заяўля́ць, падава́ць
to lodge a complaint — пада́ць ска́ргу
3.
v.i.
1) засяля́цца (у зае́зным двары́, гатэ́лі)
2) найма́ць пако́й
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
prefer
[prɪˈfɜ:r]
v., -rr -
1) аддава́ць перава́гу; мець за ле́пшае
2) рабі́ць хо́даньне, падава́ць ска́ргу
to prefer a claim to property — заяві́ць прэтэ́нзію на ўла́снасьць
3) наклада́ць (штраф)
to prefer charges of speeding — накла́сьці штраф за празьме́рна ху́ткую язду́
4) павыша́ць (ра́нгам), прасо́ўваць (-ца) напе́рад (на слу́жбе)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
vocal
[ˈvoʊkəl]1.
adj.
1) галасавы́
vocal organs — галасавы́я о́рганы
2) вака́льны
vocal music — вака́льная му́зыка
3) які́ ма́е го́лас
Men are vocal beings — Лю́дзі — істо́ты з го́ласам
4) галасьлі́вы, гаваркі́
to be vocal — падава́ць го́лас, быць гаваркі́м
2.
n.
1) гало́сны гук
2) вакал -у m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)