шэпт, -у, М -пце, м.

1. Ледзь чутная гутарка, пры якой гукі вымаўляюцца без удзелу галасавых звязак.

Гаварыць шэптам.

2. перан. Ціхі, невыразны шум, шапаценне, цурчанне і пад.

Ш. хваль.

3. Погаласка, чутка, якія перадаюцца па сакрэце.

Пра гэта ўжо пусцілі ш.

Шэпты хату губяць (прыказка; разбураюць уклад, уносяць разлад).

4. мн. -ы, -аў. Набор слоў, якія паводле забабонных уяўленняў маюць чарадзейную сілу; заклінанне (разм.).

Лячыць шэптамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інгума́цыя

(англ. inhumation, ад лац. inhumare = накрываць зямлёй)

пахаванне нябожчыка паводле абраду трупапалажэння ў грунтавой магіле (параўн. крэмацыя).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

пахо́дзіць

1. (належаць паводле нараджэння) áb(stámmen) vi (s) (ад каго-н., чаго-н. von D);

2. (узнікаць) áufkommen* vi (s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

го́мстэд

(англ. homestead)

зямельны надзел, які атрымліваў грамадзянін ЗША ў 19 ст. паводле гомстэд-акта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дыскрэ́цыя

(лац. discretio)

вырашэнне службовай асобай або дзяржаўным органам якога-н. пытання паводле ўласнага меркавання.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ме́дыум​1

(лац. medium = сярэдні)

паводле ўяўленняў спірытаў (гл. спірытызм), пасрэднік паміж людзьмі і «духамі».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэінкарна́цыя

(ад рэ- + інкарнацыя)

падарожжа душы з цела ў цела (паводле некаторых усходніх рэлігійных дактрын).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фотаскульпту́ра

(ад фота- + скульптура)

скульптура, выкананая паводле фатаграфічных здымкаў, якія паказваюць прадмет з розных бакоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Erméssen

n -s меркава́нне, ду́мка

nach éigenem ~ — паво́дле свайго́ меркава́ння

nach fréiem ~ — як сам(á) наду́маеш

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нірва́на

(санскр. nirvana = знікненне, згасанне)

стан спакою і шчасця, які, паводле будызму, дасягаецца адмаўленнем ад жыццёвых клопатаў і імкненняў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)