паязны́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да поезда. Паязны састаў. // Які абслугоўвае поезд. Паязная брыгада. Паязны майстар.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акало́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м.

1. Падраздзяленне пуцявой дыстанцыі (спец.).

Дарожны майстар акалодка.

2. Падраздзяленне паліцэйскага гарадскога ўчастка ў царскай Расіі (гіст.).

3. Лячэбны пункт пры воінскай часці (уст.).

|| прым. акало́дачны, -ая, -ае.

Акалодачны наглядчык, або акалодачны (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Мішч ’майстар’ (Брасл., Сл. ПЗБ). З польск. mistrz ’тс’ (Мацкевіч, там жа, 3, 71).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

old master [ˌəʊldˈmɑ:stə] n.

1. стары́ ма́йстар (асабліва пра славутых мастакоў XIII–XVII стст.)

2. карці́на старо́га ма́йстра

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

збро́евы Wáffen-;

збро́евы заво́д Wáffenfabrik f -, -en;

збро́евы ма́йстар Wáffenschmied m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Лазу́н ’майстар, ахвотнік высока лазіць (аб дзецях)’ (ТСБМ), ’сысун (аб цяляці)’ (Касп.). Да ла́зіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Масцяры́цца, масцю́рыцца ’масціцца’ (шальч., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі масці́ць (масці́цца) і ма́йстар, масты́рыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ас, ‑а; Р мн. асаў; м.

Лётчык-знішчальнік, які выдатна авалодаў лётным і баявым майстэрствам, майстар паветранага бою.

[Фр. as — туз.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заслу́женный заслу́жаны;

заслу́женный де́ятель нау́ки заслу́жаны дзе́яч наву́кі;

заслу́женный ма́стер спо́рта заслу́жаны ма́йстар спо́рту;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мастери́ца ж.

1. майстры́ха, -хі ж.;

2. (искусница) маста́чка, -кі ж., ма́йстар, -тра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)