антыпо́ды
(гр. antipodes = размешчаныя нагамі да ног)
1) насельнікі двух дыяметральна процілеглых пунктаў зямнога шара;
2) людзі з процілеглымі поглядамі, густамі, рысамі характару.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
fodder [ˈfɒdə] n.
1. корм для скаці́ны, фура́ж
2. (неадабральна) рэ́чы або́ лю́дзі, што мо́гуць быць вы́карыстаны для пэ́ўнай мэ́ты;
cannon fodder гарма́тнае мя́са
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Boxing Day [ˈbɒksɪŋdeɪ] n. «дзень падару́нкаў» (26 снежня, другі дзень Калядаў, афіцыйнае свята ў Вялікабрытаніі, калі заможныя людзі робяць падарункі прыслузе, паштальёну і г.д.)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ко́ўзанка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.
Разм. Расчышчанае месца, пакрытае лёдам, для катання; каток. Убачыць зімой на тратуары коўзанку — і няхай сабе тут людзі не людзі, а яна [жонка], як маленькая — раз і пакаўзнулася... Васілевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
стая́нка Месца, дзе падоўгу стаяць людзі; тачок (Рэч.). Тое ж стойня (Слаўг.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
На́шына ’мясцовае асяроддзе’ (Ян.), параўн. рус. на́шина́ ’наша частка’, в.-луж. našina ’наша маёмасць’. Ад наш, параўн. чужына ’чужы, незнаёмы край, людзі’ і пад. (гл. ESSJ SG, 2, 440), серб.-харв. својѝна ’ўласнасць, маёмасць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прызы́ў ’дзеянне і людзі, адначасова прызваныя ў армію’ (ТСБМ), пры́зыў ’тс’ (Растарг.), пры́заў ’прызыў (у войска)’ (Ян.), толькі мн. л. пры́звы ’служба ў арміі’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Запазычана з рус. призы́в, дыял. при́зо́в ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сябры́на ’кола, асяроддзе сяброў; сяброўская бяседа’ (ТСБМ), ’суполка, арцель’ (Ласт.), ’хаўрус работнікаў’ (Гарэц.), ’блізкія па поглядах людзі, дружбакі; талака, грамада’ (Янк. БП, Сцяшк.), ’супольнікі’ (Сержп. Прымхі). Зборны назоўнік ад сябар (гл.), параўн. себра, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
caliber, calibre
[ˈkæləbər]
1) калі́бар -ру m.
2) я́касьці, здо́льнасьці pl.
men of caliber — здо́льныя лю́дзі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
павыхо́дзіць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -дзіць; -дзім, -дзіце, -дзяць; зак.
1. Выйсці адкуль-н., пакінуць межы чаго-н. — пра ўсіх, многіх.
Людзі павыходзілі з хат.
П. з акружэння.
2. (1 і 2 ас. мн. не ўжыв.). Быць выдадзеным, надрукаваным — пра ўсё, многае.
3. Выйсці замуж — пра ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)