ködern
vt
1) зава́біць, прыва́біць; злаві́ць на ву́ду
er ließ sich nicht ~ — ён не папа́ўся на ву́ду [на кручо́к]
2) прына́джваць; наса́джваць на ву́ду
Físche mit Régenwürmern ~ — лаві́ць ры́бу на чарвяка́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
hook
[hʊk]
1.
n.
1) крук -а́ m., кручо́к -ка́ m. (рыбало́ўны або́ вяза́льны)
2) буса́к -а́ m. (ужыва́ны пажа́рнікамі)
3) га́плік -а, гаплю́к -а́ m.
4) круты́ вы́гін ракі́
2.
v.t.
1) зачапля́ць, трыма́ць (круко́м, бусако́м)
2) зашпіля́ць на га́плікі
3)
а) лаві́ць ры́бу на кручо́к
б) падчапля́ць, лаві́ць на ву́дачку каго́ (напр. му́жа)
4) Sl. кра́сьці
3.
v.i.
1) зашчапля́цца на кручо́к (ве́сьніцы і пад.)
2) выгіна́цца (пра раку́)
•
- by hook or by crook
- hook up
- off the hook
- Hook it!
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
trap
[træp]
1.
n.
1) сіло́ n., па́стка f.
2) Figur. по́дступ -у m., па́стка f.
3) Sl. го́рла n.
Shut your trap! — Заткні́ гло́тку!
2.
v.t. (-pp-)
1) лавіць у сіло́ або́ па́стку
2) настаўля́ць сіло́, па́стку
•
- traps
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ве́рша ’прылада лавіць рыбу’ (БРС, Гарэц., Сцяшк. МГ); ’венцер’ (Мат. Гом.); ’рыбалоўная прылада з дубцоў або дроту (ніцей) з конусападобным уваходам’ (КТС, Крыв., Шатал.). Укр. ве́рша ’сплеценая з лазы рыбалоўная прылада, якая мае форму лейкі’, рус. ве́рша, арханг. верш, польск. wiersza, даўн. wirsza, в.-луж., н.-луж. wjerša, чэш. vrše ’тс’, славац. vrša, vrška ’прылада для лоўлі рыб, птушак’, славен. vrša, серб.-харв. вр̑ш, вр̑ша, вр̑шка, вр̑шва, балг. връша, макед. врша ’рыбалоўная прылада, верша’. Прасл. vьrža < vьrz‑ja ад vьrzti ’вязаць’ < *u̯erg̑ʼh‑si̯a (Покарны, 1154; Траўтман, 355; Махэк₂, 701), а не ад vьrša < vьrx‑ja, як сцвярджаюць Фасмер, 1, 302; Шанскі, 1, В, 70; КЭСРЯ, 57; Рудніцкі, 367, і не звязана са ст.-слав. врѣщи ’малаціць’ (Праабражэнскі, 1, 78).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
crab
I [kræb]
1.
n.
1) Zool. краб -а m.
2) бурклі́вы чалаве́к
3) Tech. лябёдка f. (машы́на для падыма́ньня гру́зу)
2.
v.i.
1) лаві́ць кра́баў
2) informal чапля́цца, шука́ць дзі́ркі ў цэ́лым
II [kræb]
n.
1) дзі́кі я́блык
2) дзі́кая я́блыня
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
łapać
łapa|ć
незак.
1. лавіць, хапаць;
2. разм. хварэць;
dzieci co rok ~ją grypę — дзеці штогод падхопліваюць грып;
~ć oddech — хапаць паветра; хаўкаць;
~ć za slówka — чапляцца да слоў
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
не́як,
1. прысл. Нейкім чынам, спосабам. Апошні зубр, які адбіўся ад статка.. і якому пашанцавала неяк застацца на волі, быў у 1919 годзе забіты ў пушчы браканьерамі. В. Вольскі. [Віктар:] — Ці не пусцілі б вы ў.. [хату] хлопца аднаго на які месяц ці два. Дроў мы неяк прыдбаем. Зарэцкі. // Чамусьці. Неяк нязвыкла глядзець на апушаныя снегам кусты чаромхі, якія паспелі апрануцца ў зеляніну. Ігнаценка.
2. прысл. Аднойчы. Неяк у вольны дзень пайшлі [Міколка з дзедам] рыбу лавіць на раку. Лынькоў. Выйшаў неяк Апанас з кузні, прысеў на бервяно, што ляжала ля жалезнага ламачча. Даніленка.
3. безас. у знач. вык., з інф. Разм. Нельга, няма як. [Віця:] — Ну, гайда са мной?.. [Аўгінька:] — Хату неяк кінуць адну, а то б.. пайшла... Ды і малых нешта няма. Зарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спазні́цца, спазнюся, спознішся, спозніцца; зак.
1. Прыйсці, прыехаць, з’явіцца пазней, чым трэба. У інстытут Юрка прыйшоў у гуморы, хоць праспаў і спазніўся па першую лекцыю. Карпаў. — Хадзем! — папраўляючы сарафанчык, сказала Святланка. — А то яшчэ спознімся. Васілёнак. Цягнік спазніўся на некалькі гадзін. Барашка. // Паступіць, пачацца са спазненнем. Вясна крыху спазнілася, і народ гамоніць, што, мусіць, за грахі людскія кара гэта. Мурашка. Жніво! Гэтым годам яно спазнілася дзён на восем. Гартны.
2. з чым, з інф. і без дап. Не паспець зрабіць што‑н. своечасова. Спазніцца з сяўбой. □ Настрой створаны, глеба гатова, марудзіць нельга, трэба сеяць, каб не спазніцца, каб не ахаладзеў запал і рашучасць. Зарэцкі. Старая спазнілася разбудзіць Грыба, калі той збіраўся ў лес лавіць парубшчыкаў. Кучар.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
rak
м.
1. заал. рак;
łapać ~i — лавіць ракаў;
2. мед. рак;
chorować na ~a — хварэць на рак;
ja ci pokażę, gdzie ~i zimują — я табе пакажу, дзе ракі зімуюць;
spiec ~a — пачырванець
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
halter
[ˈhɔltər]
1.
n.
1) вяро́ўка f. (для навя́званьня жывёлы), по́вад -у m. (пры абро́ці каня́)
2) вяро́ўка зь пятлёю (на шы́беніцы)
3) сьмерць на шы́беніцы
to stretch a halter — быць паве́шаным
2.
v.t.
1) прывя́зваць вяро́ўкай, по́вадам
2) лаві́ць на арка́н ці ласо́
3) ве́шаць (чалаве́ка)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)