Martin has inner resources. У Марціна ёсць запас духоўных сіл.
2. знахо́длівасць; вынахо́длівасць;
a man of great resource знахо́длівы чалаве́к
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
fund
[fʌnd]1.
n.
1) фонд -у m.
2) запа́с -у m.
2.
v.t.
1) фінансава́ць
2) кансалідава́ць (капіта́л)
3) уклада́ць (капіта́л)
4) адклада́ць су́му гро́шай
•
- funds
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
забабо́ны, ‑аў; адз.няма.
Вера ў тое, што некаторыя з’явы і падзеі маюць таямнічы сэнс і з’яўляюцца прадказаннем будучага; прымхі. Рэлігійныя забабоны. □ Сабраўся ў старэчай памяці нязмерны запас дзівосных успамінаў, у якіх траплялася здаровая жыццёвая мудрасць з густой сеткай спрадвечных забабонаў.Зарэцкі.— Калі сустрэнеш папа на дарозе — не к дабру, — кажуць людзі. Міхалка плюе, нібы верыць у гэты[я] дурныя забабоны.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Прасо́л ’расол’ (Юрч. Фраз. 1), ’засол’ (Ян.), ’ляк у селядцах’ (Вешт.), прасуол ’булён’ (Федар. 7), пра́саль ’расол’ (пух., Сл. ПЗБ). Укр.просі́л ’салёная рыба, род халоднай стравы з салёнай рыбы’, рус.просо́л, про́соль ’лёгкі, свежы засол’, ’усё, што засольваецца ў запас: сала, рыба, гародніна’, серб.-харв.préso ’сок, у якім захоўваецца сыр’, славен.présol ’расол, лях’, балг.прясул ’падсоленая вада для захоўвання брынзы або салёнай гародніны’, макед.пресол ’тс’. Прасл.*persolъ. Да саліць. Семантычная палеска-паўднёваславянская паралель (гл. Вештарт, Лекс. Палесся, 128).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зберагчы́сов.
1. (сохранить в целости) сбере́чь; убере́чь;
з. маёмасць — сбере́чь иму́щество;
з. дакуме́нты — сбере́чь (убере́чь) докуме́нты;
2. (сохранить про запас) сбере́чь, прибере́чь;
з. тро́хі гро́шай — сбере́чь (прибере́чь) немно́го де́нег
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Modicus cibi, medicus sibi
Хто памяркоўны ў ежы, той урач сабе.
Кто умерен в еде, тот врач себе.
бел. У меру еш, у меру пі, у меру і дружбу вадзі. Сытая яда ‒ жывату бяда. Не еўшы ‒ нудна, пад’еўшы ‒ трудна. У запас не пад’ясі і ў запас не выспішся. Праз меру і свінні не ядуць. Ад лішняй яды не будзеш багаты, а пузаты. Салодкая яда ‒ жывату бяда. Хлеб і на ногі паставіць, і з ног зваліць.
рус. Умеренность ‒ мать здоровья. Свою болезнь ищи на дне тарелки. Здоровье близко: ищи его в миске. Не в меру еда ‒ болезнь и беда. Сладкого не досыта, горького не допьяна.
фр. Sobriété est mère de santé (Умеренность ‒ мать здоровья).
англ. Diet cures more than lancet (Диета лечит больше, чем ланцет).
нем. Zu satt macht matt (Сытость делает вялым).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
сушы́ць, сушу́, су́шыш, су́шыць; су́шаны; незак.
1.што. Рабіць сухім (што-н. сырое, мокрае, вільготнае), трымаючы на паветры або ў цёплым месцы.
С. бялізну.
С. сена.
2.што. Нарыхтоўваць у запас, выдаляючы вільгаць з пладоў, раслін і пад.; высушваць, засушваць.
С. лекавыя травы.
3.перан., каго (што). Падрываць здароўе, знясільваць (разм.); рабіць чэрствым, нячулым.
|| наз.су́шка, -і, ДМ -шцы, ж. (да 1 і 2 знач.) ісушэ́нне, -я, н. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
За́саб ’разам’. Польск.zasób ’запас’, ’залежы мінералаў’, серб.-луж.zasobu ’хутка, адзін за адным’, серб.-харв.за́соб, за̀собице ’адзін за адным’. Ст.-рус.засобь ’зноў’, ’асобна’ (XVI ст.). Серб.-луж., серб.-харв., ст.-рус. > бел. словы ўказваюць на магчымасць яшчэ прасл. адвербіяльнага выразу za sobь, za sobǫ (параўн. o‑sobь > ст.-слав.особь, гл. асоба), што складаўся з прыназоўніка za (гл. за) і каранёвага *sob‑ (гл. сябе), прадстаўленага ў форме він. скл. ад формы назоўніка на *‑ĭ: sobь; першаснае значэнне захавана ў серб.-луж.серб.-харв.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
copious
[ˈkoʊpiəs]
n.
1) бага́ты, шчо́дры
a copious crop — шчо́дры ўраджа́й
copious tears — шмат сьлёзаў
2)
а) шыро́кі, зьмясто́ўны; по́ўны інфарма́цыі
б) шматсло́ўны, расьця́гнуты
copious vocabulary — бага́ты сло́ўны запа́с
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
па́нскі, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пана; належыць пану. Зямля — дзе глянеш — панская, Вада, лес, дол, гара.Танк.Панскі палац пачаў ужо гарэць з аднаго канца.Лынькоў.
2. Уласцівы пану; прасякнуты пагардлівымі адносінамі да каго‑, чаго‑н. Людзі ў цішы сваіх цёмных і лясных закуткаў думалі, як захаваць мізэрны запас хлеба.., як усцерагчы сваю худобу, каня і іншы набытак ад панскай ненаеднасці.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)