неабхо́днасць, ‑і,
1. Патрэба ў кім‑, чым‑н.
2. Філасофская катэгорыя —
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
неабхо́днасць, ‑і,
1. Патрэба ў кім‑, чым‑н.
2. Філасофская катэгорыя —
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
суб’ектыві́зм, ‑у,
1. Светапоглядная пазіцыя, якая ігнаруе аб’ектыўны падыход да рэчаіснасці, адмаўляе наяўнасць аб’ектыўных законаў прыроды і грамадства.
2. Напрамак у буржуазнай сацыялогіі, які сцвярджае, што развіццё грамадства вызначаецца не аб’ектыўнымі заканамернасцямі, а суб’ектыўнымі фактарамі — воляй, жаданнямі і імкненнямі пэўных асоб.
3. Асабісты, пазбаўлены аб’ектыўнасці погляд на што‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усе... (
Першая састаўная частка складаных слоў, якая: 1) адпавядае па значэнню займенніку увесь (уся), усе і паказвае, што дзеянне і ўласцівасць, выражаныя другой часткай слова, пашыраюцца на ўсіх, напрыклад:
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
што́сьці 1, чагосьці, чамусьці, штосьці, чымсьці, аб чымсьці,
Нейкі, невядома які прадмет, нейкая
што́сьці 2,
Невядома чаму, невядома з якой прычыны; чамусьці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
преходя́щий
1.
2.
преходя́щее явле́ние часо́вая (міну́чая)
всё на све́те преходя́ще усё на све́це міна́ецца.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
для,
1. Выражае аб’ектныя адносіны:
а)
б)
в)
2. Выражае мэтавыя адносіны, указвае на прызначэнне або мэту чаго
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
аб’е́кт, -а,
1. У філасофіі: тое, што існуе па-за намі і незалежна ад нашай свядомасці, навакольны свет, матэрыяльная рэчаіснасць (
2.
3. Прадпрыемства, будоўля, установа як адзінка гаспадарчага або абароннага значэння, а таксама ўсё тое, што з’яўляецца месцам якой
4. У граматыцы: семантычныя катэгорыі са значэннем таго, на каго (што) накіравана дзеянне; тое, што і дапаўненне (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
рэ́дкі, -ая, -ае; радзе́йшы, -ая, -ае.
1. Недастаткова густы, вадзяністы.
2. Які складаецца з далёка размешчаных адзін ад аднаго частак, не густы; не шчыльны.
3. Размешчаны на вялікай адлегласці адзін ад аднаго.
4. Які складаецца з аддаленых адзін ад аднаго момантаў.
5. Які паўтараецца, адбываецца, з’яўляецца праз вялікія прамежкі часу.
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
міра́ж
(
1) аптычная
2)
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
фено́мен
(
1) выключная, рэдкая, незвычайная
2) выключны ў якіх
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)