размно́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго-што.

1. Павялічыць колькасна.

Р. тэкст даклада.

2. Распладзіць, развесці.

Р. каштоўную пароду коней.

|| незак. размнажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. размнажэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

добрасусе́дства, ‑а, н.

Дружалюбныя адносіны паміж суседзямі. Жыць па прынцыпу добрасуседства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адымжэ́ць, ‑жыць, зак.

Скончыць імжэць, пераехаць ісці (пра дробны дождж, імжу).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здаро́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., каго-што.

Стаміць, змучыць (у дарозе).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́смажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Добра ўсмажыць; выскварыць. Высмажыць сала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parterre

[-'tε:r]

~ wóhnen — жыць на пе́ршым паве́рсе

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шыкава́ць

(польск. szykować, ад с.-в.-ням. schicken)

1) жыць з шыкам, фарсіць;

2) рыхтаваць, падрыхтоўваць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ва́жыць, -жу, -жыш, -жыць; незак.

1. каго-што. Вызначаць вагу, узважваць.

В. збожжа.

2. Мець пэўную вагу (у 1 знач.).

Рыбіна важыць два кілаграмы.

|| наз. ва́жанне, -я, н. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паднату́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Натужыць, напнуць яшчэ крыху. Паднатужыць мускулы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пападрыжа́ць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак.

Разм. Дрыжаць доўга, неаднаразова. Пападрыжаць на марозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)