ско́тленд-я́рд

(англ. ScotlandYard = шатландскі двор)

1) цэнтральнае ўпраўленне лонданскай паліцыі і вышукнога аддзелу;

2) лонданская крымінальная паліцыя.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэхі́н

(іт. zechino, ад zecca = манетны двор)

старадаўняя венецыянская залатая манета, якая абарачалася і ў іншых краінах Еўропы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

podwórze

podwórz|e

н. двор; панадворак

od ~a — з двара

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ве́сніцы, ‑ніц; адз. няма.

1. Вароты ў двор або з двара ў агарод, у поле. Мы ўвайшлі ў двор — звыклы сабе сялянскі двор, з хлевушкамі, павеццю, весніцамі на прыгуменне. Чорны. Нямала было пасля.. весніц на чужых дварах, з якіх я выганяў штодня чужую жывёлу. Брыль.

2. Уст. Плот з варотамі ў канцы вёскі. Сонца ўжо звярнула з поўдня, калі з весніц вёскі.. паказалася чарада кароў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ По́ваз ’воз’ (Федар. 6). Ст.-бел. повозь ’павозка’ (1645), ’павіннасць па перавозцы грузаў’ (1495). Укр. повіз ’павозка; экіпаж’, ст.-укр. повозь ’павіннасць дастаўляць даніну ў двор феадала’, чэш., славац. ρονοζ ’павозка’, польск. powóz ’тс’, ’павіннасць дастаўляць падводы ў панскі ці каралеўскі двор’. Ад */ю- і *voziti > вазіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́выр ’пад карову, даіць карову; на двор’: Ці хадзіла ты, таічка, навыр? (Бяльк.). Гл. на́вар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сінагага́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сінагогі; адбываецца ў сінагозе. Сінагагальны стараста. Сінагагальны двор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ворык ’двор для жывёлы ці хлеў’ (Бяльк., Яшк., маг.). Рус. ворок ’тс’. Да вор 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

courtyard

[ˈkɔrtjɑ:rd]

n.

двор, двара́ m. (пры до́ме), панадво́рак -ка m., дзядзі́нец -ца m. (пры за́мку)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bailey

[ˈbeɪli]

n., pl. -eys

1) муры́ наво́кал за́мку

2) за́мкавы двор, абве́дзены мура́мі

•

- Old Bailey

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)