угнаі́ць, угнаю́, угно́іш, угно́іць; угно́ены; зак., што.

Павысіць пажыўныя ўласцівасці (глебы) унясеннем якога-н. рэчыва.

У. агарод.

|| незак. угно́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. угнае́нне, -я, н. і угно́йванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

erozja

ж. эрозія;

erozja gleby — эрозія глебы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fatness

[ˈfætnəs]

n.

1) сы́тасьць, тлу́стасьць f.

2) урадлі́васьць (гле́бы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пасляпасяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які бывае, адбываецца пасля сяўбы. Пасляпасяўная апрацоўка глебы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пескава́ты, ‑ая, ‑ае.

З вялікай колькасцю пяску. Пескаватыя глебы. Пескаватае рэчышча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глебазна́ўства, ‑а, н.

Навука, якая займаецца вывучэннем глебы (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

глебастамле́нне, ‑я, н.

Зніжэнне ўрадлівасці глебы ў выніку парушэння правіл севазвароту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьэразі́йны, ‑ая, ‑ае.

Прызначаны для барацьбы з эрозіяй, глебы. Супрацьэразійныя мерапрыемствы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Капа́ючы, зрэзаць (выступ, няроўнасць глебы).

С. бугарок.

2. Пакапа́ць паверхню зямлі ў многіх месцах.

Крот скапаў увесь агарод.

|| незак. ско́пваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бе́раст, ‑а і ‑у, М ‑сце, м.

Дрэвавая ці кустовая расліна сямейства вязавых. Бераст патрабавальны да цяпла, да ўрадлівасці глебы, менш ценевынослівы і любіць сухасць глебы. «Прырода Беларусі». / ‑у; у знач. зб. Насадзіць берасту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)