Сто́пка 1 ‘невялікая шклянка для віна’ (ТСБМ, ЛА, 5), ‘высокая чарка, келіх’, ‘кадоўбчык’ (Бяльк.). У значэнні ‘келіх’, хутчэй за ўсё, з рус. сто́пка ‘тс’.

Сто́пка 2 ‘кладоўка, варыўня’ (Арх. Федар., Касп., Сержп., Янк. 1, Сл. ПЗБ), ‘хата, хацінка’ (вілен., Нас.), стэ́пка ‘варыўня’ (Куч.). Гл. стобка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

каму́нія

(польск. komunia, ад лац. communio = супольнасць)

1) прычасце, прыняцце асвячонага хлеба і віна;

2) трэцяя частка імшы ў касцёле.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

разлі́ў м

1. (ракі і г. д) Überschwémmung f -, -en; Hóchwasser n -s;

2. (віна і пад.) das Füllen [Abfüllen, Ábziehen] (у што-н in, auf A)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

буке́т

(фр. bouquet)

1) прыгожа складзеныя ў пучок кветкі (напр. б. цюльпанаў);

2) сукупнасць пахавых і смакавых уласцівасцей чаго-н. (напр. б. чаю, б. віна).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэгуста́цыя

(фр. dégustation, ад лац. degustare = спрабаваць на смак)

вызначэнне якасці якога-н. прадукту (віна, чаю і інш.) пры яго вырабе органамі зроку, нюху, смаку.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

indulge [ɪnˈdʌldʒ] v.

1. патура́ць

2. (in) дазваля́ць сабе́, не адмаўля́ць сабе́ (у асалодзе);

Only rarely could he indulge in a glass of wine. Толькі зрэдку ён мог дазволіць сабе выпіць чарку віна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саты́р, ‑а, м.

1. У грэчаскай міфалогіі — спадарожнік бога віна і весялосці Дыяніса, хітрая, пажадлівая істота з казлінымі нагамі, рагамі і барадой. // перан. Пра хітрага, пажадлівага чалавека.

2. Від вялікіх дзенных матылёў.

3. Птушка атрада курыных з двума падобнымі на рогі вырастамі на галаве, якая водзіцца ў Індыі і Кітаі.

[Грэч. satyros.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́нкасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць тонкага. Тонкасць сукна. Тонкасць віна. Тонкасць думкі.

2. звычайна мн. (то́нкасці, ‑ей). Самыя дробныя дэталі, асаблівасці. У давацца ў тонкасці. Паэтычныя тонкасці. □ Чалавек, які пазнаў тонкасці і тайны сваёй прафесіі, які любіць яе, укладвае ў яе ўсю сваю душу, заўсёды выклікае ў нас павагу. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Віновы 1 ’піковы’ (Касп.), укр. виновий ’тс’. Утворана ад ві́на 1 (гл.) і суф. ‑ов‑ы. Гл. яшчэ Унбегаун, Sel. Papers, 1969, 257.

Віновы 2 калодзезь (фалькл.) ’вінны, адкуль бяруць віно’ (віц., паст., Шырма, Песні). Адносны прыметнік, утвораны пры дапамозе суф. ‑ов‑ы (як сасновы) ад віно́ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

light-headed

[,laɪtˈhedɪd]

adj.

1) які́ адчува́е галавакружэ́ньне

Wine made him light-headed — Ад віна́ ў яго́ закруці́лася галава́

2) пусты́, легкаду́мны, несур’ёзны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)