Verbum

анлайнавы слоўнік

remedy¹ [ˈremədi] n. (for/to) 1. сро́дак; ме́ра (су праць чаго-н.);

remedy for polution сро́дак барацьбы́ з забру́джанасцю

2. ле́кі, ляка́рства; лячэ́бны сро́дак;

an excellent remedy for pains выда́тны сро́дак ад бо́лю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

glorious

[ˈglɔriəs]

adj.

1) сла́ўны, славу́ты; прасла́ўлены; выда́тны (пра падзе́ю)

2) які́ дае́ сла́ву; пачэ́сны

3) пы́шны, ве́лічны; дзіво́сны, цудо́ўны; ве́льмі прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

рэдкі (радзейшы) прыметнік

Недастаткова густы, вадзяністы.
- Р. кісель.
- Рэдкая смятана.
Які складаецца з далёка размешчаных адзін ад аднаго частак, не густы; не шчыльны.
- Рэдкая барада.
- Рэдкія зубы.
- Р. невад (не шчыльна сплецены).
Размешчаны на вялікай адлегласці адзін ад аднаго.
- Рэдкія паўстанкі.
Які складаецца з аддаленых адзін ад другога момантаў.
- Рэдкія стрэлы.
- Р. пульс.
Які паўтараецца, адбываецца, з’яўляецца праз вялікія прамежкі часу.
- Рэдкая з’ява.
- Р. госць.
- Р. чалавек (выдатны, выключны па сваіх якасцях).
- Рэдка (прыслоўе) бачыцца.
- Рэдкія металы.

|| назоўнік: рэдкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кла́сны

1. Klássen-;

кла́сны журна́л Klássenbuch n -(e)s, -bücher;

кла́сныя заня́ткі Schúlunterricht m -(e)s;

кла́сны кіраўні́к Klássenlehrer m -s, -;

2. разм (выдатны) príma; toll; klásse, súper (не скланяецца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паклоннік, ‑а, м.

1. Той, хто пакланяецца каму‑н. як богу.

2. Той, хто з захапленнем, з павагай адносіцца да каго‑, чаго‑н. Паклоннік мастацтва. ▪ Выдатны рускі рэжысёр Усевалад Мейерхольд заўважыў неяк маладога паклонніка свайго таленту і запрасіў яго на работу ў тэатр. Рамановіч.

3. Той, хто праяўляе ў адносінах да дзяўчыны, жанчыны сваю сімпатыю. За букет кветак на развітанне мой дарожны паклоннік усё ж атрымаў мой адрас... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

great

[greɪt]

adj.

1) вялі́кі (нато́ўп)

2) ва́жны, выда́тны, сла́ўны (здарэ́ньне, маста́к), генія́льны

adv., informal

ве́льмі до́бра

a great many — шмат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

изря́дный

1. разг. (значительный по количеству) даво́лі вялі́кі, немалы́, дастатко́вы; (большой) вялі́кі, до́бры;

2. (отличный) уст. важне́цкі, не абы́-які, выда́тны; (хороший) до́бры; (неплохой) нядрэ́нны, даво́лі до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Трыбу́н ‘назвы розных службовых асоб у Старажытным Рыме’, ‘грамадскі дзеяч — выдатны прамоўца і публіцыст’ (ТСБМ), ст.-бел. трибунъ ‘службовая асоба ў Старажытным Рыме’ (XVII ст.). Са ст.-польск. trybun < лац. tribūnus ‘чыноўнік’ < tribus; ст.-бел. трибусъ ‘выбарчая акруга ў Старажытным Рыме’, запазычана ў XVI ст. праз ст.-польск. trybus ‘тс’, гл. Булыка, Лекс. запазыч., 36. Лац. tribūnas роднаснае умбр. trifu < іт. tribhu ‘траціна’ < *tri ‘тры’ (спачатку было тры часткі насельніцтва) і і.-е. *bhū̆/bheu̯‑ ‘быць’ (SWO, 1980, 680–681; Чарных, 2, 262; ЕСУМ, 5, 634).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

shark

[ʃɑ:rk]

аку́ла f.

[ʃɑ:rk]

1) вымага́льнік -а m., махля́р -а́ m., ашука́нец -ца m.

2) Sl. выда́тны зна́ўца чаго́-н.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

важнецкі, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Вельмі добры, выдатны; важны (у 3 знач.). Футбольная пляцоўка тут будзе важнецкая: месца такое, што і раўняць не трэба. Даніленка. — Хадзі, Ганька, — кліча ён [дзядзька] з кухні, — паглядзі, якія важнецкія туфлі ў цябе будуць. Васілевіч.

2. Важны (у 2 знач.). Ужо ў разгары быў даклад, Як шась асёл. І ў першы рад З важнецкім выглядам падаўся. Бачыла. І шэрая світка зусім ні пры чым, — У дзеда важнецкі інспектарскі чын. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)