znakomity

1. выдатны; выбітны; цудоўны;

znakomity obiad — цудоўны абед;

2. уст. знакаміты, знатны;

znakomity ród — знатны род

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

famós

1.

a

1) сла́ўны, выда́тны, ве́льмі до́бры

2) су́мна [сканда́льна] вядо́мы

2.

adv на сла́ву

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

превосхо́дный

1. (очень хороший) ве́льмі до́бры; (чудесный) цудо́ўны; (отличный) выда́тны; (необыкновенный) надзвыча́йны;

превосхо́дный челове́к ве́льмі до́бры (цудо́ўны) чалаве́к;

2. (превосходящий) перавыша́ючы;

превосхо́дная сте́пень грам. найвышэ́йшая ступе́нь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

remedy​1 [ˈremədi] n. (for/to) 1. сро́дак; ме́ра (су праць чаго-н.);

remedy for polution сро́дак барацьбы́ з забру́джанасцю

2. ле́кі, ляка́рства; лячэ́бны сро́дак;

an excellent remedy for pains выда́тны сро́дак ад бо́лю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

glorious

[ˈglɔriəs]

adj.

1) сла́ўны, славу́ты; прасла́ўлены; выда́тны (пра падзе́ю)

2) які́ дае́ сла́ву; пачэ́сны

3) пы́шны, ве́лічны; дзіво́сны, цудо́ўны; ве́льмі прые́мны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

рэдкі (радзейшы) прыметнік

  1. Недастаткова густы, вадзяністы.

    • Р. кісель.
    • Рэдкая смятана.

  2. Які складаецца з далёка размешчаных адзін ад аднаго частак, не густы; не шчыльны.

    • Рэдкая барада.
    • Рэдкія зубы.
    • Р. невад (не шчыльна сплецены).

  3. Размешчаны на вялікай адлегласці адзін ад аднаго.

    • Рэдкія паўстанкі.

  4. Які складаецца з аддаленых адзін ад другога момантаў.

    • Рэдкія стрэлы.
    • Р. пульс.

  5. Які паўтараецца, адбываецца, з’яўляецца праз вялікія прамежкі часу.

    • Рэдкая з’ява.
    • Р. госць.
    • Р. чалавек (выдатны, выключны па сваіх якасцях).
    • Рэдка (прыслоўе) бачыцца.
    • Рэдкія металы.

|| назоўнік: рэдкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кла́сны

1. Klássen-;

кла́сны журна́л Klássenbuch n -(e)s, -bücher;

кла́сныя заня́ткі Schúlunterricht m -(e)s;

кла́сны кіраўні́к Klássenlehrer m -s, -;

2. разм (выдатны) príma; toll; klásse, súper (не скланяецца)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паклоннік, ‑а, м.

1. Той, хто пакланяецца каму‑н. як богу.

2. Той, хто з захапленнем, з павагай адносіцца да каго‑, чаго‑н. Паклоннік мастацтва. ▪ Выдатны рускі рэжысёр Усевалад Мейерхольд заўважыў неяк маладога паклонніка свайго таленту і запрасіў яго на работу ў тэатр. Рамановіч.

3. Той, хто праяўляе ў адносінах да дзяўчыны, жанчыны сваю сімпатыю. За букет кветак на развітанне мой дарожны паклоннік усё ж атрымаў мой адрас... Васілевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

great

[greɪt]

1.

adj.

1) вялі́кі (нато́ўп)

2) ва́жны, выда́тны, сла́ўны (здарэ́ньне, маста́к), генія́льны

2.

adv., informal

ве́льмі до́бра

a great many — шмат

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

изря́дный

1. разг. (значительный по количеству) даво́лі вялі́кі, немалы́, дастатко́вы; (большой) вялі́кі, до́бры;

2. (отличный) уст. важне́цкі, не абы́-які, выда́тны; (хороший) до́бры; (неплохой) нядрэ́нны, даво́лі до́бры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)