Пакрыць тонкім слоем чаго‑н. сыпкага. [Партызаны] адвярнулі ўбок рэйку, зацерушылі цямнеючыя мясціны снегам і хутка пайшлі назад.Федасеенка.Зайздрошчу Волзе ад душы, Яна перада мной як на далоні, Яе сняжок зацерушыў, І вольны вецер ходзіць, звоніць.Астрэйка./убезас.ужыв.Дарогу злёгку зацерушыла снегам.Кавалёў.
зацерушы́ць2, ‑церушу, ‑цярушыш, ‑цярушыць; зак.
Пачаць церушыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пажада́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
1. Выказаць або займець якое‑н. жаданне; захацець. [Манг] быў вольны, ён мог адлучацца, калі захоча, ехаць, куды пажадае!Маўр.[Міхась:] — Чалавек можа дабіцца вельмі многага. Варта яму толькі моцна пажадаць...Краўчанка.
2.чаго, каму і без дап. Выказаць пажаданне. [Стары] урачыста пажадаў сыну з нявесткай добрага здароўя.Брыль.На развітанне жанчына ад душы пажадала: — Спакойнай ночы!Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скарыста́ць (што) сов. испо́льзовать; воспо́льзоваться (чем); примени́ть, употреби́ть;
с. вы́падак — испо́льзовать слу́чай; воспо́льзоваться слу́чаем;
с. во́льны час — испо́льзовать свобо́дное вре́мя;
с. ве́ды — испо́льзовать (примени́ть) зна́ния;
с. таблі́цы — испо́льзовать (примени́ть) табли́цы, воспо́льзоваться табли́цами
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
müßig
1.
a
1) во́льны (ад працы), незаня́ты
2) пусты́, бяздзе́йны
2.
adv нічо́га не ро́бячы; бязмэ́тна
~ géhen* [sein] — гультаява́ць
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Распраста́ць ’зрабіць простым, роўным; разагнуць; выцягнуць’ (Нас.; ашм., Стан.; ТСБМ), распраста́ць, ріспря́стыць ’распутаць, зняць путы з коней, разпрэгчы каня’, рыспрыста́ць ’распасцерці, распластаць’ (Бяльк.), роспро́статы ’вызваліць ад чаго-небудзь, разлучыць, пазбавіць чаго-небудзь’ (Лексика Пол.), роспро́статыся ’вызваліцца ад чаго-небудзь’, ’разлучыцца з кім-небудзь’ (Сл. Брэс.), ’вызваліць ад путаў’ (Байк. і Некр.). Параўн. укр.роспро́стати ’выраўняць, расправіць’, рус.дыял.распроста́ть ’апустошыць’, і асабліва славен.pròst ’вызвалены, вольны’. Гл. просты.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
худо́жник
1. маста́к, -ка́м.;
худо́жник сло́ва маста́к сло́ва;
свобо́дный худо́жникуст.во́льны маста́к;
2.перен. маста́к, -ка́м., ма́йстар, -тра м.;
худо́жник своего́ де́ла маста́к (ма́йстар) сваёй спра́вы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спадру́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, які падыходзіць; зручны. З трывогай убачыў [Даніла], што хоць і сапраўдны тут лес, але дроў спадручных няма.Кулакоўскі.Ён [Сымон] са скрыпкай неразлучны, Не спускае яе з рук, А ў час вольны і спадручны Граў і цешыўся хлапчук.Колас.
2.узнач.наз.спадру́чны, ‑ага, м. Памагаты. Ні .. [гардэробшчык], ні яго спадручны ў такой жа форме,.. ніхто не звярнуў на нас увагі.Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чмут, ‑а, М чмуце, м.
Разм.
1. Хітры, спрытны ашуканец, несумленны ў адносінах з людзьмі чалавек. [Саўку] падабалася рэпутацыя чмута і манюкі, чалавека з абмежаванымі інтарэсамі.«Полымя».Даўней бадай што ў кожным сяле быў свой вядзьмар. А што ні вядзьмар — то найпершы чмут.Якімовіч.
2. Тое, што ачмурае; дурман; падман. Паводкай веснавою, Паходкай маладою Імклівіць вольны люд, Змятаючы з дарогі Вякоў старых парогі, Старых законаў чмут.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
luz, ~u
м.
1. зазор, шчыліна; свабодная прастора;
2.вольны час;
luz psychiczny разм. расслабленне; рэляксацыя;
na ~ie разм. марна; ухаластую
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
vacant
[ˈveɪkənt]
adj.
1) во́льны, пусты́
a vacant house — нікі́м не заня́ты дом
2) бязду́мны, пусты́
a vacant smile — бязду́мная ўсьме́шка
3) свабо́дны
vacant time — час свабо́дны ад пра́цы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)