веснаве́й, ‑ю, м.

Паэт. Веснавы вецер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рабаці́ць несов. (делать рябым) ряби́ть;

ве́цер р. ваду́ — ве́тер ряби́т во́ду

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спадаро́жны попу́тный, сопу́тствующий;

с. ве́цер — попу́тный ве́тер;

~ная машы́на — попу́тная маши́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вест

(ням. West)

1) захад, заходні напрамак;

2) заходні вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

зюйд

(гал. zuiden)

1) поўдзень, паўднёвы напрамак;

2) паўднёвы вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ізаанемо́ны

(ад іза- + гр. anemos = вецер)

ізалініі сярэднегадавой хуткасці ветру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

норд

(гал. noord)

1) поўнач, паўночны напрамак;

2) паўночны вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

о́ст

(ням. Ost)

1) усход, усходні напрамак;

2) усходні вецер.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

windward [ˈwɪndwəd] adj., adv. накірава́ны су́праць ве́тру;

sail to windward плы́сці пад ве́цер

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

асмужы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́жыць; -му́жаны; зак.

1. што. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

Дым пажару асмужыў неба.

2. каго-што. Абветрыць, абпаліць сонцам.

Асмужыў вецер рукі, твар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)