павыплю́хвацца, ‑аецца; зак.
Разм. Выплюхнуцца — пра ўсё, многае. Вада павыплюхвалася з вёдраў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
sodowy
sodow|y
содавы;
woda ~a — газіраваная вада; газаваная вада; вада з бурбалкамі;
woda ~a uderzyła mu do głowy — поспех закружыў яму галаву; ён задзёр нос
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Вадзі́шча, вадзяні́шча вялікі разліў, вялікая вада, бурнае разводдзе’ (Яшк.). Да вада. Параўн. рус. разан. водища ’вялікая колькасць вады’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
усмакта́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -мо́кчацца; зак., у каго-што.
1. Упіўшыся, пачаць смактаць.
П’яўка ўсмакталася ў нагу.
2. Увабрацца, прасочваючыся.
Вада ўсмакталася ў зямлю.
3. Прысмактацца губамі (пра дзіця).
|| незак. усмо́ктвацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
шу́нуць, -ну, -неш, -не; шунь; зак.
1. Раптам паліцца, хлынуць, уварвацца ў што-н.
Шунула вада.
У пакой шунула свежае паветра.
2. перан. Пайсці масай (пра людзей); паступіць у вялікай колькасці.
Натоўп шунуў.
Заказы шунулі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
selcerski
selcersk|i
: woda ~a — сельтэрская вада
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ва́дкі (БРС). Няясна. Рус. вадкий ’вадкі, вадзяністы’, прысл. вадко зафіксавана на Пскоўшчыне і Смаленшчыне. Укр. вадки́й мае значэнне ’шкодны’ і, відаць, звязана з ва́дзіць ’шкодзіць’. Сувязі з рус. ва́дья ’азярцо, балота, лужына, крыніца’ няма, бо апошняе з’яўляецца запазычаннем з комі: vadja < vad ’балота, дрыгва’ (Фасмер, 1, 266). Няясна, ці ёсць сувязь з макед. вада ’арык’, балг. ва́да ’тс’, серб.-харв. вада ’канаўка, ручаіна’; гл. БЕР, 1, 111. Магчыма, ва́дкі < вадкі́ < вада́; параўн. рус. смал. водкий ’вадкі, вадзяністы’. Магчыма, да ва́да ’загана’ з далейшым пераасэнсаваннем пад уплывам вада́. Параўн. значэнні ва́дкі, на якія ўказвае Гарэцкі: ’порысты, няшчыльны’ (гл. ва́дкасць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вадабо́й ’насціл з дошак, на які падае вада з плаціны і які прадухіляе ўзнікненне ямаў’ (КЭС). Да вада і біць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
F2 [ef] (скар. ад Fahrenheit) Фарэнге́йт;
Water boils at 212°F. Вада закіпае пры 212° па Фарэнгейту.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
астудзі́цца, астуджуся, астудзішся, астудзіцца; зак.
Стаць халодным або халаднейшым. За ноч вада астудзілася.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)