engage [ɪnˈgeɪdʒ] v. fml

1. найма́ць (каго-н.)

2. займа́ць (час, увагу, думкі)

3. fml прыця́гваць (увагу)

4. fml пачына́ць бой

5. tech. зачапля́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

бокс​1

(англ. box = літар. удар)

від спорту, кулачны бой па асобых правілах у спецыяльных мяккіх пальчатках.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кары́да​1

(ісп. corrida)

масавае відовішча, пашыранае ў Іспаніі і некаторых іншых краінах — бой тарэадора з быком.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэса́нтнік, ‑а, м.

Баец дэсантных войск, удзельнік дэсанта. Скінуць на парашутах дэсантнікаў. □ У адзінаццаць гадзін.. [батальён] ужо вёў першы бой, акружаў варожых дэсантнікаў. Мележ. // Ваеннаслужачы дэсантных войск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ако́пнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто знаходзіцца ў акопах; салдат, франтавік. Гранатны бой-агонь Акопнікі ўзнялі. Пушча. Але пачуў я нешта новае ад салдат-акопнікаў. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

се́ча, ‑ы, ж.

Уст. і высок. Бой, бітва. Крывавая сеча. □ Трымайцеся, званы! Пачуў вас... Коней асядлаў... Спяшае з Кіева дадому Усяслаў, — Будзе сеча, Будзе сеча... Сіпакоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сутыкне́нне, -я, н.

1. гл. сутыкнуцца.

2. перан. Вострая спрэчка, сварка на глебе рознагалосся.

С. з сябрам.

3. перан. Сутычка, бой.

Узброенае с.

4. перан. Непасрэдныя зносіны, сувязь, знаёмства з чым-н.

С. з рэчаіснасцю.

5. перан. Проціпастаўленне чаго-н. супярэчнага, несумяшчальнага, уступленне ў канфлікт, у варожыя адносіны.

С. інтарэсаў.

С. характараў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыспазі́цыя, ‑і, ж.

1. План размяшчэння войск, флоту для бою або на месцы стаянкі.

2. У 18–19 стст. — пісьмовы загад войскам на бой або на марш.

[Лац. dispositio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпа́га

(іт. spada)

халодная колючая зброя з прамым вузкім і доўгім клінком;

скрыжаваць шпагі — пачаць паядынак, бой, спрэчку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

навяза́ць, -вяжу́, -вя́жаш, -вя́жа; -вяжы́; -вя́заны; зак.

1. чаго. Нарыхтаваць, зрабіць шляхам вязання.

Н. шапак.

Н. венікаў.

2. каго (што). Прымацаваць, узяць на прывязь.

Н. каня на лузе.

3. перан., каго-што каму. Прымусіць каго-н. прыняць або зрабіць што-н. супраць яго волі, жадання.

Н. сваю думку.

Н. бой.

|| незак. навя́зваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)