юбе́я
(н.-лац. jubaea)
дрэва сям. пальмавых з ядомымі пладамі, з соку якіх вырабляецца віно; расце на ўзбярэжжы Чылі; слановая пальма.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
яно́т
(рус. енот, ад лац. geneta)
драпежны звярок сям. сабачых з цёмна-жоўтым густым футрам, пашыраны ў Амерыцы; акліматызаваны ў Беларусі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
цыбу́ля
(ст.-польск. cybula < с.-в.-ням. zibolle, ад лац. cepulla)
1) травяністая расліна сям. цыбулевых з адзіночнай буйной цыбулінай і трубчастымі лістамі, пашыраная ў розных кліматычных зонах, а таксама ядомыя трубчастыя лісты або галоўкі гэтай расліны;
2) назва некаторых травяністых цыбульных раслін сям. лілейных (напр. ц. мядзведжая, ц. заячая).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
аацысты́дыум
(н.-лац. oocystidium, ад гр. oon = яйцо + kystis = пузыр)
аднаклетачная зялёная водарасць сям. аацысціевых, якая трапляецца ў планктоне азёр і лужынах.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
а́га
(індз. aga)
жывёла сям. рапух класа земнаводных, пашыраная ў Паўд. і Цэнтр. Амерыцы; разводзяць для знішчэння шкоднікаў на плантацыях цукровага трыснягу.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
агапа́нтус
(н.-лац. agapanthus)
травяністая расліна сям. лілейных з блакітнымі кветкамі ў парасоніках, пашыраная ў Паўд. Афрыцы; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
акажу́
(фр. acajou, ад індз. acaju = чырвонае дрэва)
дрэва сям. анакардыевых, пашыранае ў тропіках; дае каштоўную драўніну, едкі бальзам, алей і камедзь.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
амо́біум
(н.-лац. ammobium)
травяністая расліна сям. складанакветных з дробнымі жоўтымі кветкамі ў суквеццях, пашыраная ў Аўстраліі; на Беларусі вырошчваецца як дэкаратыўная.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
анда́тра
(англ. ondatra, ад індз. ondatra)
грызун сям. палёвак з каштоўным бліскучым футрам бурага колеру, а таксама футра гэтага звярка; мускусны пацук.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
араўка́рыя
(н.-лац. araucaria, ад ісп. Arauco = назва чылійскай правінцыі)
вечназялёнае хвойнае дрэва сям. араўкарыевых, пашыранае пераважна ў Паўд. Амерыцы і Аўстраліі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)