commit

[kəˈmɪt]

v.t.

1) рабі́ць, учыня́ць

to commit adultery — учыні́ць жані́мскую здра́ду

to commit an error — зрабі́ць памы́лку

2) аддава́ць

to commit to an asylum — адда́ць у шпіта́ль для псыхі́чна хво́рых

to commit the body to earth (the grave) — хава́ць це́ла, аддава́ць зямлі

to commit to fire — спалі́ць

3) зьняво́ліць

4) абавяза́ць (-ца)

it does not commit me to anything — Гэ́та мяне́ да нічо́га не абавя́звае

He would not commit himself in any way — Ён нічы́м не забавяза́ўся

•

- commit to memory

- commit to writing

- commit to paper

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

упі́цца ​1, уп’юся, уп’ешся, уп’ецца; уп’ёмся, уп’яцеся; зак.

1. Прысмактацца да чаго‑н. Упілася п’яўка ў цела. Упіўся камар у шыю. // Прыпасці губамі. А яна куды там — абхапіла мяне аберуч за шыю, упілася ў вусны. Быкаў. // перан. Глыбока ўрэзацца ў што‑н. Гаспадыня звязала [Дзячкову] рукі. Вяроўка балюча ўпілася ў цела. Асіпенка. // перан. Моцна ўхапіцца, учапіцца за што‑н. Тонкія пальчыкі дзяўчыны ўпіліся ў колцы кантролераў. Арабей.

2. Уваткнуцца вастрыём, глыбока ўвайсці, улезці ў што‑н. Першы мядзведжы ўзмах — і сякера ўпілася ў карычнева-сівы камель. Брыль. Блізка праракатаў аўтамат... Кулі ўпіліся ў яліну, пасыпалася кара. Ставер. [Асколак] прабіў халяву бота і ўпіўся да косткі. Федасеенка. Ніна басанож ступіла на абрывак калючага дроту. Калючкі на ўсю даўжыню ўпіліся ў нагу. Мележ. [Генадзь] ляжаў на мастку, унурыўшы галаву, і чакаў, што вось-вось увап’юцца воўчыя іклы ў цела. Сабаленка. // Усадзіць зубы, кіпцюры і пад. у што‑н. І тады і пасля.. [Шурка] не памятаў, як кінуўся на п’янага айчыма, як упіўся зубамі ў яго чорны, прамазучаны маслам і бензінам кулак. Васілевіч. Надзя з прагнасцю ўпілася зубамі ў сала і чэрствы, прапахлы кменам хлеб. Бураўкін. // перан. Утаропіцца (пра вочы, позірк). [Хлопец] стаяў па ўскрайку катка без канькоў, і чорныя жывыя вочы яго.. нібы ўпіліся ў Надзю. Хадкевіч. Глянуў туды і Андрэй, куды упіўся напружаны і павесялелы позірк байца. Кулакоўскі.

•••

Упіцца вачамі — пільна, уважліва глядзець на каго‑, што‑н.

упі́цца ​2, уп’юся, уп’ешся, уп’ецца; уп’ёмся, уп’яцеся; зак.

1. Напіцца дап’яна. [Сваха:] — Мае галубочкі, да мяне і першую чарку пускалі, і другую, і... я ўжо ўпілася. Чорны.

2. перан. Атрымаць асалоду, зачаравацца чым‑н. Упіцца водарам. Упіцца музыкай. □ Сэрца Косці ўпілося такім нямым шчасцем, якога ён яшчэ ні разу не адчуваў. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spokój, ~oju

spok|ój

м.

1. спакой;

ta myśl nie dawała mi ~oju — гэтая думка не давала мне спакою;

2. мір; парадак;

3. цішыня;

proszę o ~ój! — калі ласка, цішэй!; цішыня!;

dać spokój czemu — пакінуць што ў спакоі; перастаць рабіць што;

daj ~ój! — адчапіся ад мяне!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

roić się

ro|ić się

незак. раіцца;

pszczoły się ~ją — пчолы раяцца;

na rzece aż się ~i od kajaków — рэчка аж кіпіць ад байдарак;

~i się od błędów — аж чорна ад памылак;

~ją mi się różne projekty w głowie — у мяне ў галаве раяцца розныя праекты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

udawać

udawa|ć

незак.

1. пераймаць;

~ć czyje ruchy — пераймаць чые рухі;

2. прыкідвацца; удаваць; рабіць выгляд;

~ł, że śpi — ён удаваў (рабіў выгляд), што спіць;

~ła, że mnie nie zna — яна рабіла выгляд, што мяне не ведае;

~ć Greka — прыкідвацца дурнем;

~ć przyjaciela — прыкідвацца сябрам

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bez

I

без;

bez wyjątku — без выключэння;

bez względu na to — нягледзячы на гэта;

~e mnie — без мяне;

bez liku — без ліку; мноства; незлічоная колькасць;

bez ustanku — безупынна, бесперастанна;

bez wątpienia — несумненна, безумоўна

I bez {, bzu}

м. бат. бэз (Syringa L.);

czarny bez — бузіна (Sambucus nigra L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

taub

a

1) глухі́

er ist auf éinem Ohr — ~ ён глухі́ на адно́ ву́ха

sich ~ stéllen — удава́ць з сябе́ глухо́га

2) зняме́лы, засты́лы

die Füße sind mir ~ gewórden — у мяне́ аняме́лі [здранцве́лі] но́гі

mach mir den Kopf nicht ~! — не дуры́ мне галаву́!

2) пусты́, бяспло́дны

~e Ähren — пусты́я каласы́

~e Blüte — пустацве́т

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Trost

m -es уце́ха, ра́дасць

mit ~ erfüllen, ~ éinflößen — уце́шыць, суце́шыць; заспако́іць

~ spénden [zúsprechen*] — суцяша́ць, заспако́йваць

~ schöpfen — суце́шыцца, заспако́іцца; атрыма́ць уце́ху

das geréichte mir zum ~ — гэ́та мяне́ суце́шыла

◊ er ist nicht recht bei ~e — у яго́ не ўсе́ до́ма

du bist wohl nicht bei ~e? — ты з глу́зду з’е́хаў, ці што?

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ва́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., каго.

1. Захапляючы, зачароўваючы сваім выглядам, прыцягваць да сябе. [Лабановіча] наогул захапляла і вабіла жыццё з прынаднымі малюнкамі і таемнымі чарамі. Колас. Я Чорнае мора зялёным назваў бы, калі ўтаймуецца бура і шторм. Сюды мяне змалку і клікаў і вабіў бязмежны, жывы і нястрымны прастор. Грахоўскі. / у безас. ужыв. Хоць не было спякоты, але так і вабіла пад засень дрэў. Шахавец. // Выклікаць цікавасць да сябе, прыхільнасць, сімпатыю. Шырокая барада [Тодара].., яго манера гаварыць проста, зразумела і ясна, — усё гэта вабіла да яго. Нікановіч. Даша належала да ліку тых жанчын, хараство якіх не кідаецца рэзка ў вочы, а вабіць, захапляе, грэе. Васілевіч.

2. Падзываць птушак або звяроў, падрабляючы іх голас. [Піліпоўскі] жартаваў, высвістваў маршы, вабіў свістам з прыдарожных хмызнякоў птушак. Чорны. Там у таямнічыя Ночы ля дубоў Нашы паляўнічыя Вабілі ваўкоў. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

1. Звяртацца да каго‑, чаго‑н. з прывітаннем. Толькі.. [Алесь] зноў узяўся за рычагі, як у другі раз пачуўся свіст і з-за алешыны, смеючыся і вітаючы яго паднятай рукой, выйшаў Васіль. Краўчанка. Цябе я, мора, не вітаю, Дзень добры не прыношу ў дар. Хадыка.

2. Сустракаць каго‑, што‑н. добразычліва, прыхільна, выказваючы павагу, грамадскае прызнанне. Вітаць герояў-касманаўтаў. □ Госці дружна заапладзіравалі, вітаючы прамову Івана Кузьміча. Каршукоў. Высока ў небе ўзвіліся жаваранкі, спевам сваім вітаючы нараджэнне дня. В. Вольскі. Краіны савецкае знатных людзей Вітае сягоння сталіца. Кляшторны. // Ухваляць, падтрымліваць што‑н. Вітаць смелае пачынанне. Вітаць прапанову.

3. Віншаваць. Вітаць з надыходзячым святам. □ [Пятрусь:] — Цяпер можаш мяне вітаць — школу скончыў на «выдатна». Краўчанка.

4. без дап. Абл. Заходзіць, наведвацца. Варона гонар свой збаўляе, Ды зноў да сметніка вітае. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)