Слізо́рак, слізо́рык ‘сцізорык’ (Нас., Варл.). Гл. сцізорык; ‑л‑, магчыма, пад уплывам слізкі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Стра́ўнасць ‘страваванне’ (Нас.), ‘ежа, харч’ (Ласт.). З польск. strawność ‘легкатраўнасць’, параўн. страва гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Су́здалі ’здалёк’ (Нас.). З су-, з‑ і наз. даль (гл.) у Р. скл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сца ’сліна, асца’ (калінк., Сл. ПЗБ), ’балючы сверб падэшвы нагі’ (Нас.). Гл. асца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сшчука́ць (ссукаць) ’перастаць шумець, крычаць, плакаць; сціхнуць’, сшчукці ’тс’ (Нас.). Да шчукаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тамба́к ’сплаў медзі з цынкам, бронза’ (Байк. і Некр., Ласт., Нас.). Гл. тампак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тарату́н ’балбатун’, тарату́ха ’балбатуха’ (Нас., Некр. і Байк.). Да гукапераймальнага тарата, гл. тарара.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трантава́ты ’вуграваты’ (Нас.). З польск. trędowaty ’пракажоны’ — у выніку пераносу значэння паводле падабенства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тусі́ць ‘гасіць, тушыць (пажар)’ (Нас.). У выніку кантамінацыі дзеясловаў тушыць і гасіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ікаво́ ’якое’ (Бяльк.), ’як?’ (Нас.), смал. иково́, икова́ ’тс’. Як (гл.) + ав‑о.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)