паадтыка́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Адаткнуцца — пра ўсё, многае. — Ну, глядзі, каб бутэлькі не паадтыкаліся... Цяпер [дарога] калоціць так, што зубы сыплюцца. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паадціска́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Адціснуць усё, многае або ўсіх, многіх. Паадціскаць пальцы на нагах. Паадціскаць людзей да сцяны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пабру́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., што.

Запэцкаць, забрудзіць усё, многае. Рукі пабрудзіш — вадою адмыеш, душу забрудзіш — і мылам не адмыеш. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павастры́ць, ‑вастру, ‑вострыш, ‑вострыць; зак., што.

1. Зрабіць вастрэйшым усё, многае. Павастрыць усе нажы.

2. Вастрыць некаторы час. Павастрыць і пакінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Вываліць усіх, многіх або ўсё, многае. Павывальваць седакоў з саней. Павывальваць рэчы з партфеля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыгаро́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм.

1. Абгарадзіць усё, многае. Павыгароджваць сядзібы.

2. перан. Выгарадзіць усіх, многіх. Павыгароджваць падсудных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выслаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Павысылаць пасылкі. Павысылаць дазоры наперад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыцэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выцадзіць усё, многае, выцадзіць нейкую колькасць чаго‑н. з многіх пасудзін. Павыцэджваць сок з яблыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазаво́зіць, ‑вожу, ‑возіш, ‑возіць; зак., каго-што.

Завезці ўсіх, многіх або ўсё, многае. Пазавозіць дзяцей на дачу. Пазавозіць тавар у магазіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазага́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Загадзіць усё, многае. [Агата:] — Зноў недзе ўскочыў [сабачка] у памыі.. Зноў усё пазагаджваеш у сенцах. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)