перадубі́ць, ‑дублю, ‑дубіш, ‑дубіць; зак., што.

Спец.

1. Выдубіць усё, многае. Перадубіць усе шкуры.

2. Сапсаваць празмерным дубленнем. Перадубіць аўчыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пеража́ць, ‑жну, ‑жнеш, ‑жне; ‑жнём, ‑жняце; зак.

1. што. Зжаць далей за вызначаную мяжу.

2. чаго. Разм. Зжаць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакараба́ціць, ‑бачу, ‑баціш, ‑баціць; зак., што.

Разм.

1. Скрывіць, пагнуць у многіх месцах; пакарабаціць. Перакарабаціць кнігу.

2. Пакарабаціць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераклеймава́ць, ‑кляймую, ‑кляймуеш, ‑кляймуе; зак., што.

1. Паклеймаваць усё, многае. Пераклеймаваць усе тавары.

2. Паклеймаваць нанава, іначай, паставіць новае кляймо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамежава́ць, ‑мяжую, ‑мяжуеш, ‑мяжуе; зак., што.

Спец.

1. Размежаваць нанава, іначай. Перамежаваць палі.

2. Размежаваць усё, многае. Перамежаваць усю зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераправе́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

Разм. Праверыць нанава, яшчэ раз. Пераправерыць падлік. // Праверыць усё, многае або ўсіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перапра́жыцца, ‑жыцца; зак.

1. Спражыцца, папражыцца — пра ўсё, многае.

2. Страціць свае якасці ад доўгага пражання; папражыцца больш, чым трэба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасартава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

1. Рассартаваць нанава, іначай. Перасартаваць яблыкі.

2. Рассартаваць, пасартаваць усё, многае. Перасартаваць усё насенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераскаро́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑даіць; зак., што.

1. Паскародзіць нанава, яшчэ раз. Пераскародзіць папар.

2. Паскародзіць усё, многае. Пераскародзіць усе ўчасткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераснасці́ць, ‑снашчу, ‑снасціш, ‑снасціць; зак., што.

1. Аснасціць нанава; змяніць аснастку. Пераснасціць судна.

2. Аснасціць усё, многае. Пераснасціць усе караблі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)