набра́ць сов.

1. в разн. знач. набра́ть; (грибов, ягод — ещё) насобира́ть, собра́ть;

н. атра́д добраахво́тнікаў — набра́ть отря́д доброво́льцев;

н. ну́мар тэлефо́на — набра́ть но́мер телефо́на;

н. ху́ткасць (ско́расць) — набра́ть ско́рость;

н. зака́заў — набра́ть зака́зов;

н. кні́гу — набра́ть кни́гу;

2. купи́ть;

н. на пла́цце — купи́ть материа́ла на пла́тье;

◊ н. вады́ ў рот — набра́ть воды́ в рот;

н. (сабе́) у галаву́ — вбить (себе́) в го́лову

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

darować

dar|ować

1. зак. падарыць;

2. дараваць; выбачыць, прабачыць;

nie mogę sobie tego ~ować — (я) не магу сабе гэтага дараваць;

~uj mi — прабачце мне; даруйце мне;

3. незак.; гл. darowywać

~uj (pan) ~ujcie — прабачце (ветлівы зварот)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odżałować

зак. [od-żałować]

1. суцешыцца; змірыцца са стратай;

odżałować zmarłego — змірыцца са смерцю каго;

nie móc odżałować — не магчы забыцца; не магчы сабе дараваць;

2. не пашкадаваць чаго; не паскупіцца на што;

odżałować pieniędzy — не пашкадаваць грошай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

taki

tak|i

такі;

on jest ~i młody — ён такі малады;

~i sobie — так сабе;

w ~im razie — у такім выпадку;

~a ładna pogoda — такое добрае надвор’е;

co ~iego? — што такое?;

nic ~iego — нічога [такога];

~i sam — такі самы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

przygadać

przygada|ć

зак. разм.

1. komu дасаліць каму; з’едліва сказаць; пад’ялдыкнуць каго;

a to mu ~ł! — ну ён і дасаліў яму!;

2. kogo разм. завязаць знаёмства з кім; падчапіць каго;

~ł sobie towarzyszkę — ён падчапіў сабе сяброўку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

image

[ˈɪmɪdʒ]

1.

n.

1) дакла́днае падабе́нства, відары́с, во́браз -у m., ко́пія f., адбі́так -ку m. (у лю́стры)

to be the living (spitting) image of someone — быць двайніко́м каго́-н.

2) ста́туя f.; партрэ́т -а m.

3) уя́ва f.

4) во́браз -у m.

to speak in images — гавары́ць во́бразна (яскра́ва, жы́ва)

2.

v.t.

1) малява́ць, перадава́ць

2) адбіва́ць, адлюстро́ўваць

3) уяўля́ць (сабе́)

4) во́бразна апі́сваць

5) сымбалізава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

znaleźć się

znal|eźć się

зак.

1. знайсціся, адшукацца;

książka się ~azła — кніга знайшлася;

~azło się wielu chętnych — знайшлося шмат ахвотнікаў;

2. апынуцца; трапіць;

~eźć się w głupiej sytuacji — трапіць у няёмкае становішча;

umieć się ~eźć — даць сабе рады

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

згрэ́бці і зграбці́, зграбу, зграбеш, зграбе; зграбём, зграбяце; пр. згроб, згрэбла і зграбла; згрэбла і зграбло; зак., каго-што.

1. Грабучы, сабраць у адно месца. Зграбці сена ў копы. Згрэбці вуголле ў кучу. // Грабучы, прыбраць адкуль‑н. Здавалася, што зусім нядаўна з гэтага шэрага току згрэблі салому, змялі збожжа і падрыхтавалі да новай малацьбы. Нядзведскі. Зваляць, бывала, луг у пракосы, сена зграбуць, а хмарка пакажацца — прыслухоўваюцца да далёкага грому людзі. Бялевіч.

2. Разм. Грабучы, скінуць адкуль‑н. Згрэбці снег са страхі. □ Я згроб камароў, што паналіпалі ў .. [каня] ля воч. Скрыган.

3. Хуткім махам, рухам узяць што‑н. у руку (у рукі); узяць сабе. [Ляснік] спыніўся, згроб шапку ў жменю і зрабіў нізкі, аж да самай зямлі, паклон. Лобан. Адам згроб гадзіннік, узняў яго над галавой і так бразнуў аб падлогу, што толькі розныя шасцяроначкі заскакалі па прахадной. Корбан. [Шандыбовіч] трапным рухам згроб пляшку і паклаў сабе ў кішэню. Кулакоўскі. // З сілаю схапіць, абхапіць каго‑н. З ціхім одумам прыпыніўся .. [Ладымер] пачакаць, пакуль унук падбяжыць да яго. А як падбег, ласкава згроб яго пад сваю лёгкую руку, і пайшлі яны гэтак абняўшыся. Чорны. // Арыштаваць, схапіць. Людвісю людаеды згрэблі, На смерць вядуць, яна ідзе Пад вербамі, па вузкай грэблі, Дзе азярцо, як майскі дзень. Пушча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гаспада́р, -ра́ м.

1. в разн. знач. хозя́ин; (собственник — ещё) владе́лец;

г. до́ма — хозя́ин до́ма;

г. кватэ́ры — хозя́ин кварти́ры;

г. фа́брыкі — хозя́ин (владе́лец) фа́брики;

г. кні́гі — хозя́ин (владе́лец) кни́ги;

ашча́дны г. — бережли́вый хозя́ин;

г. дадо́му вярну́ўся — хозя́ин домо́й вороти́лся;

2. ист. (титул) господа́рь;

◊ г. стано́вішча — хозя́ин положе́ния;

сам сабе́ г. — сам себе́ хозя́ин;

г. свайго́ лёсу — хозя́ин свое́й судьбы́;

г. свайго́ сло́ва — хозя́ин своего́ сло́ва

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́лас, -са, собир. -су (мн. валасы́) м. во́лос;

ко́нскі в. — ко́нский во́лос;

◊ валасы́ ста́лі дубка́ — во́лосы ста́ли ды́бом;

в. з галавы́ не ўпадзе́ — во́лос с головы́ не упадёт;

дажы́ць да сівы́х валасо́ў — дожи́ть до седы́х воло́с;

і на в. не засну́ў — глаз не сомкну́л;

ірва́ць на сабе́ валасы́ — рвать на себе́ во́лосы;

ні на в. — ни на во́лос;

прыцягну́ць за валасы́ — притяну́ть за во́лосы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)