апавяшчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апавяшчаць — апавясціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апага́ньванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апаганьваць — апаганіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ападаць — апасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазнава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазнаваць — апазнаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апазне́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апазняцца — апазніцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апальваць — апаліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апа́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апарваць — апарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апасро́дкаванне, ‑я, н.

Кніжн. Дзеянне паводле знач. дзеясл. апасродкаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апаўза́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апаўзаць — апаўзці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апіло́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. апілоўваць — апілаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)