Verbum

азло́блены, -ая, -ае.

Які стаў злосным у выніку няўдачы, непрыемнасці і пад., зласліва настроены да ўсяго навакольнага; які выяўляе злосць, бязлітаснасць. А. чалавек. А. тон.

|| наз. азло́бленасць, -і, ж.

ашча́дны, -ая, -ае.

1. Які мае адносіны да захоўвання грашовых укладаў. А. банк. Ашчадная кніжка.

2. Тое, што і ашчадлівы. А. чалавек.

|| наз. ашча́днасць, -і, ж. (да 2 знач.).

басурма́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Чалавек іншай веры (уст.).

2. Пра несумленнага чалавека (лаянк.).

|| ж. басурма́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. басурма́нскі, -ая, -ае.

баязлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.

Чалавек, які ўсяго баіцца, у якога пачуццё страху бярэ верх над іншымі пачуццямі.

|| ж. баязлі́ўка, -і, ДМ -ліўцы, мн. -і, -лівак, ж.

бязла́дны, -ая, -ае.

1. Пазбаўлены парадку, хаатычны. Б. натоўп.

2. У якім няма пэўнай сістэмы, паслядоўнасці, рытму; сумбурны. Бязладная гаворка.

3. Бесталковы, неарганізаваны. Б. чалавек.

|| наз. бязла́днасць, -і, ж.

вы́скачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, м. і ж. (разм.).

Чалавек, які, жадаючы выслужыцца, паказаць сябе, ва ўсё ўмешваецца, які заняў прыметнае грамадскае становішча не па заслугах.

дапы́тлівы, -ая, -ае.

1. Які імкнецца ўсё зразумець, пазнаць. Гэта быў д. чалавек.

2. Праніклівы, здольны многае заўважыць, прадбачыць. Д. розум. Абвесці дапытлівым позіркам пакой.

|| наз. дапы́тлівасць, -і, ж.