паха́бны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Непрыстойны, бессаромны. Вэня міргнуў Стафанковічыку, той адказаў яму такім жа пахабным міргам. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэадалі́тчык, ‑а, м.

Той, хто працуе з тэадалітам. — Маўчаць тэадалітчыкі, — сказаў Лёня. — Здаецца, не крывім лініі. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устано́ўшчык, ‑а, м.

Той, хто ўстанаўлівае што‑н. [Камандзір:] — Канчай сваё пісьмо ды будзем трэніраваць устаноўшчыкаў трубкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўкцыён

(лац. auctio, -onis = павелічэнне)

публічны продаж, пры якім пакупніком становіцца той, хто дае за рэч найбольшую суму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

гейтанага́мія

(ад гр. geiton = сусед + -гамія)

апыленне кветкі пылком іншай кветкі той жа расліны; суседняе апыленне (параўн. ксенагамія).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дацэ́нт

(лац. docens, -ntis = той, хто вучыць)

вучонае званне і пасада выкладчыка вышэйшай навучальнай установы (ніжэйшае за прафесара).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэгаза́тар

(ад дэ- + газ)

1) апарат для дэгазацыі;

2) рэчыва, якое абясшкоджвае газ;

3) той, хто робіць дэгазацыю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэнатураліза́цыя

(ад дэ- + натуралізацыя)

1) страта грамадзянінам падданства той ці іншай дзяржавы;

2) аднаўленне таварна-грашовых адносін дзяржавы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

іміта́тар

(лац. imitator = пераймальнік)

1) той, хто імітуе каго-н., што-н.;

2) артыст, які прафесіянальна займаецца імітацыяй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мізансцэ́на

(фр. mise en scene = размяшчэнне на сцэне)

размяшчэнне акцёраў на сцэне ў той ці іншы момант спектакля.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)