Сулупо́н ’гаварун’ (Мат. Маг.), сулупну́ць ’сказаць недарэчнасць’ (карм., Мат. Гом.). Да салупаць (гл.) з семантычным развіццём ’высоўваць язык’ — ’гаварыць, балбатаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
развяза́ць сов., в разн. знач. развяза́ть;
р. канцы́ вяро́ўкі — развяза́ть концы́ верёвки;
р. павя́зку — развяза́ть повя́зку;
◊ р. вайну́ — развяза́ть войну́;
р. ру́кі — развяза́ть ру́ки;
р. язы́к — развяза́ть язы́к;
хоць пуп развяжы́ — до отва́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
маслі́навы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да масліны. // Падобны на плод масліны. Язык Пачулія пачаў блытацца, маслінавыя вочы затуманіліся. Самуйлёнак.
2. у знач. наз. маслі́навыя, ‑ых. Сямейства раслін, да якога адносіцца масліна, бэз, ясень і інш.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацвялі́цца, ‑цвялюся, ‑цвелішся, ‑цвеліцца; зак.
Разм. Цвяліцца некаторы час. Любіў .. [Міхал] базарны тлум, мнагалюддзе, любіў паштурхацца каля прылаўкаў, пацвяліцца з вострымі на язык цёткамі. Карпаў. Не было ніякага сумнення, што пара «месераў» толькі пацвялілася. Асноўная схватка наперадзе. Алешка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
наре́чиеI ср.
1. дыяле́кт, -та м., гаво́рка, -кі ж.;
2. (язык) уст. мо́ва, -вы ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
зу́лу
1. зу́лу нескл., м. и ж., мн.;
2. прил. зу́лу неизм.;
язы́к зу́лу мо́ва зу́лу.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
ко́ми
1. ко́мі нескл., м., ж. и мн.;
2. прил. ко́мі неизм.;
язы́к ко́ми мо́ва ко́мі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
хиндуста́ни
1. (население Индии) хіндуста́ні нескл., мн., ед., м. и ж.;
2. (язык) хіндуста́ні нескл., м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
назюзю́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. груб. Напіцца п’яным. — А каб табе ўжо язык адсох, — стала сароміць.. [кладаўшчыка] калгасніца. — Пляце, як п’яны. — А ты ўгадала. Ён жа, як бервяном, языком варочае, — засмяяліся ў канторы. — З самага ранку назюзюкаўся. Бялевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адыма́цца (паралізавацца) gelähmt [paralysíert] sein; ábsterben* vi (s);
у яго́ язы́к адня́ўся er verlór die Spráche (перан); séine Zúnge ist gelähmt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)