Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Раба́ць ’памінаць памёршых з амбона, чытаць памінальныя спіскі’ (ТС): Бацюшка рабае ґраматкі, ужэ почаў рабаць пакойнікаў. Мясцовае ўтварэнне ад пачатковага спалучэння раба Божая/раб Божы, якое з ц.-слав.рабъ Божии пры памінанні (Цыхун, Зб. Талстому, 420), параўн. благатаць: дзяк пачне благатаць да спеваць (Сержп., Казкі), ад ц.-слав.благодать ’дабро, дабрата’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пачыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і без дап.
1.Чытаць некаторы час. Кружалін вярнуўся з горада, запаліў лямпу і нарыхтаваўся пачытаць Гейнэ.Лужанін.
2.Разм. Чытаючы, пазнаёміцца са зместам, прачытаць. — А дзе ліст? Дайце мы пачытаем, — сказаў старшы.Крапіва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адчыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае, зак.
Разм.
1.што. Прачытаць што‑н.; кончыць чытаць. Адчытаць лекцыі ў інстытуце.
2.каго. Зрабіць каму‑н. строгую заўвагу, вымову; прабраць. [Ярмоленка:] — А ты яго здорава адчытаў. Цяпер Післяка і на парог канцылярыі не зацягнеш!Сіўцоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чыта́цца
1. sich lésen* (lássen*);
кні́га чыта́ецца лёгка das Buch líest sich leicht;
2.зал. стан (vór)gelésen wérden; гл. тс.чытаць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Глагалы́ ’першая гадзіна на ютрані’: «глаголы моя внуши Господи» (Нас.). З ц.-слав. мовы (параўн. ст.-слав., ц.-слав.глаголъ ’слова’; параўн. Фасмер, 1, 409); глагалы́чыта́ць (Нас.) ’іржаць’ (аб конях; пераносна). Жартаўлівае ўтварэнне (дакладней, словаўжыванне) на базе царкоўнай тэрміналогіі. Аналагічнае адбылося і ва ўкр. мове. Параўн. укр.чита́ти глаго́ли ’стаяць без корму’ (Грынч.).