whack

[hwæk]

1.

n.

уда́р -у m.

2.

v.t.

лупцава́ць

•

- out of whack

- take a whack at

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пада́ча, ‑ы, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падаць.

2. У спорце — удар па мячу, шайбе і пад., які ўводзіць апошнія ў гульню. Бакавая падача. □ [Алесь] гуляў азартна, бегаў за мячом, стараўся перахапіць кожную падачу. Шыцік.

3. Адноснае перамяшчэнне інструмента і дэталі, якая апрацоўваецца. Падача супарта. // Механізм, які забяспечвае гэтае перамяшчэнне. Гурба выключыў аўтаматычную падачу, адвёў дэталь. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parry [ˈpæri] v.

1. адбіва́ць (удар, нападзенне)

2. пары́раваць;

parry a question ухіля́цца ад адка́зу на пыта́нне

3. ухіля́цца, адчэ́плівацца, адкру́чвацца (ад чаго-н.); пазбяга́ць (чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

slash​1 [slæʃ] n.

1. рэ́зкі ўдар; уда́р наво́дмаш (шабляю)

2. глыбо́кая ра́на; рубе́ц

3. разрэ́з (у адзежы);

slashes in the sleeves разрэ́зы на рукава́х

4. знак (/)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Каршэ́нь ’каршэнь, карак’, ’удар у патыліцу’ (Нас., Касп., Шат., Бяльк., Гарэц., Янк. БП, Мат. АС), «мужык … выпіхнуў папа ў каршэнь за дзверы» (Шн.), ’шыя, карак’ (Янк. III, Нар. сл., Шатал., Нас.). Утворана, як і каршэль, ад карх (гл.) ’карак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лу́пка ’лупцоўка’ (Юрч., Ян., Мат. Гом.; браг., Нар. словатв.; глус., Мат. Маг.), укр. лу́пка ’тс’, рус. лу́пка ’лупленне, здзіранне кары’, польск. łupka ’лупцоўка’, чэш. lupka ’удар’. Паўн.-слав. lupъka < lupiti > лупі́ць 1 (Слаўскі, 5, 343; Слаўскі, SP, 1, 94–95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трыву́х(а) (треву́ха, треву́х) ‘удар, поўха’ (Нас.), трыву́шина ‘аплявуха’ (там жа), трыву́шыць ‘біць у вуха’ (Юрч. Вытв.). З рускай мовы: треу́х ‘поўха’. Паводле Фасмера (4, 101), з тре‑ і у́хо, першая частка, відаць, з тре́снуть ‘ударыць, стукнуць’, параўн. рус. затре́щина ‘аплявуха’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

pchnięcie

н.

1. штуршок; удар;

pchnięcie kulą спарт. штурханне ядра;

2. кідок; перакідка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

porażenie

н.

1. параліч;

2. удар;

porażenie słoneczne — сонечны ўдар;

porażenie mózgowe — інсульт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Séitenhieb

m -(e)s, -e

1) бакавы́ ўдар, уда́р у бо́к

2) намёк

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)