Hámmerschlag

m -(e)s, -schläge

1) удар мо́латам

2) тэх. ака́ліна (пры каванні)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Кухта́ль ’удар кулаком’ (ТСБМ, Мат. Гом., Сцяшк., Бяльк., Сл. паўн.-зах., Янк. БП, Некр.). Балтызм. Параўн. літ. káukštelėti ’стукнуць, цюкнуць’. Арэал распаўсюджання лексемы — практычна ўся беларуская тэрыторыя. Час пранікнення вельмі старажытны (да падзення дыфтонгаў). Бел. кухталь можа разглядацца як вынік уздзеяння балтыйскага субстрату.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

parry

[ˈpæri]

1.

v., -ried, -rying

адбіва́ць (уда́р), ухіля́цца (ад уда́ру, ад пыта́ньняў), пары́раваць

2.

n.

адбіва́ньне, ухіле́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

impact [ˈɪmpækt] n.

1. уда́р; сутыкне́нне;

on impact пры сутыкне́нні

2. (on) (моцнае) уздзе́янне, уплы́ў (на каго-н., што-н.);

have an impact on мець/ака́зваць уздзе́янне на, уздзе́йнічаць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chop​1 [tʃɒp] n.

1. уда́р (сякерай)

2. адбіўна́я катле́та;

a mutton/a pork chop адбіўна́я катле́та з бара́ніны/свіні́ны;

get the chop BrE, infml быць зво́льненым з пра́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Тух — выклічнік, што перадае глухі стук, удар, стрэл: се́рца тух, тух, як ня выскачыць (мсцісл., Нар. лекс.). Гукаперайманне. Сюды ж ту́хаць ‘стукаць нагамі пры хадзьбе’ (Варл.), ту́хкаць ‘цяжка, гулка тупаць, бегучы ці ходзячы’ (Нар. Гом., Янк. 3.), тухаце́ць ‘неспакойна біцца (пра сэрца)’ (чэрв., Гіл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sztych, ~u

м.

1. вастрыё;

2. удар (вострым прадметам); укол;

3. дрэварыт; гравюра; эстамп

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

thrust​1 [θrʌst] n.

1. the thrust дух, па́фас;

the thrust of his argument па́фас яго́ аргуме́нта

2. штуршо́к; уда́р;

with a thrust адны́м уда́рам

3. tech. ця́га, сі́ла ця́гі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Schláppe

f -, -n пляска́ч, пстры́чка, уда́р; разм. няўда́ча, паражэ́нне

éine ~ erléiden* [bekómmen*] — пацярпе́ць паражэ́нне [няўда́чу, фія́ска]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Áufprall

m -(e)s (auf A) уда́р (аб што-н.); сутыкне́нне (з чым-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)