стэры́льны

(лац. sterilis = бясплодны)

1) такі, у якім пры дапамозе высокай тэмпературы ці хімічных рэчываў знішчаны мікробы (напр. с. бінт);

2) які стаў бясплодным у выніку стэрылізацыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

непрызна́ны, ‑ая, ‑ае.

Які не атрымаў прызнання, не стаў вядомым. Непрызнаны паэт.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачамярэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які стаў горкі, як чэмер; які надакучыў, абрыдзеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

purple [ˈpɜ:pl] adj.

1. ліло́вы, фіяле́тавы;

a purple dress/flower фіяле́тавая суке́нка/кве́тка

2. пурпуро́вы, пурпу́рны, барвяны́, барво́вы;

His face went purple with rage. Яго твар стаў барвовым ад гневу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

славу́ты, -ая, -ае.

1. Пра якога ўсе ведаюць; агульнавядомы, праслаўлены.

С. раман.

Славутая опера.

2. Які набыў славу або годны яе; слаўны.

С. год перамогі ў вайне.

3. Пра чалавека, які стаў знакамітым, карыстаецца вялікай папулярнасцю.

С. вучоны.

|| наз. славу́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Недасі́лак ’слабы, хілы чалавек’: Заплыве недасылак — магутам стаў (Бічэль–Загнетава). Магчыма, паэтычны наватвор па узору асілак (гл.), з неба- ’недастаткова’ і сіла ’мбц, сіла’, параўн. недаростак ’чалавек малога росту’, недамовак ’заморак’ і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шёлковый прям., перен. шаўко́вы; ядва́бны;

шёлковая ткань шаўко́вая (ядва́бная) ткані́на;

он стал как шёлковый перен. ён зрабі́ўся (стаў) як шаўко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахо́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Манера хадзіць; хада. Ішоў чалавек паволі, стомленай паходкай. Чорны. Стаў я іншым, суровым, Стаў новым ад ног да пілоткі, Чалавекам вайсковым, — Былой не пазнаеш паходкі. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жы́га

(фр. gigue, ад англ. jig)

1) сярэдневяковы смычковы музычны інструмент;

2) даўні англійскі парны танец кельцкага паходжання, які з 17 ст. стаў салонным;

3) заключная частка сюіты.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

staw, ~u

м.

1. сустаў;

staw łokciowy — локцевы сустаў;

2. сажалка; стаў; копанка; копань

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)